“Σε εστιατόριο των Κάτω Βερβένων δείπνησαν οι παίκτες του Ηρακλή”
10 Μαρτίου, 2012
Διήμερες εκδηλώσεις στο Ίδρυμα Ζαφείρη * Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων & Φίλων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες
12 Μαρτίου, 2012
Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ (Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ)
Όλοι οι μήνες του χρόνου έχουν την ιδιαιτερότητα τους και την νοσταλγία τους, όμως για μένα ο Μάρτης φέρνει στη μνήμη μου τις καλύτερες αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία. Τον Μάρτη έγινε η ενσάρκωση Του Θεού και Του Λόγου και η απαλλαγή του ανθρώπου από την αμαρτία. Τον Μάρτη γιορτάζεται και η Εθνική Παλιγγενεσία από τον Τούρκικο ζυγό των τετρακοσίων (400) χρόνων, που την πατρίδα μας ο δυνάστης είχε ρίξει ημιθανή στο κοιμητήρι της ιστορίας.
«Γλυκοχαράζει η χαραυγή, λάμπει ο ουρανός και η γη, φέρνει τη λευτεριά μας και το τέλος της σκλαβιά μας».
« Στα Βέρβενα στα Δολιανά τους Τούρκους κάναμε λιανά. Στο Βαλτέτσι στο Λεβίδι πέφτει αλύπητο λεπίδι».
Τι μεθυστικά και υπερήφανα λόγια εθνικού μεγαλείου! Ένοιωθα αφάνταστη υπερηφάνεια, γιατί αναφέρεται στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα τα Βέρβενα. Αντιλαμβανόμουν ότι και η μικρή γωνιά μας είχε δώσει στον απελευθερωτικό αγώνα το παρόν και οι παππούδες μου, ήταν άξιοι των προγόνων τους. Τώρα μεγάλη πια αναλογίζομαι και ανατριχιάζω μπροστά στην αυτοθυσία και τα ανδραγαθήματα των ηρώων μας. Τι να πρωτοθυμηθώ. Το σούβλισμα του Α.Διάκου στην Αλαμάνα και τα υπέροχα λόγια του «Εγώ Γραικός γεννήθηκα Γραικός και θα πεθάνω»;Τις Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο με τα παιδιά στην αγκαλιά και με το τραγούδι «έχε γειά καημένε κόσμε….»; Το Σαμουήλ στο Κόυγκι, τον Καψάλη στο Μεσολόγγι, το Γαβριήλ στο Αρκάδι;
Αυτά είναι πολύ μικρές σταγόνες στα καθημερινά και επί εννιά χρόνια Πανελλήνια ολοκαυτώματα ,εώς ότου εδραιωθεί το Ελληνικό κράτος. Στο πάνθεο των ηρώων οι ηρωικές μορφές περνούν από μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία τονώνοντας το εθνικό μου φρόνημα. Όλοι προσέφεραν τα πάντα πολύ δε περισσότερο την ίδια την ζωή τους. Δεν μπορώ όμως να μην σταθώ μπροστά στον γίγαντα του εικοσιένα, τον ψύχραιμο, ήρεμο, σοφό και μεγάλη στρατιωτική φυσιογνωμία γέρο του Μοριά, ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ.
Η μορφή αυτή που τόσα τράβηξε από φίλους και εχθρούς φυλακίστηκε και ακόμη και από σημερινούς «Ιστορικούς» λοιδορείται, αλλά και που τόσο βαθιά έχει ριζώσει στην καρδιά όλων των Ελλήνων. Η μάχη του Βαλτετσίου, της Γράνας με το «Δίπολο πυρ» η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς, η Αργολική καμένη γη, η μάχη στα Βέρβενα, η καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια, ήταν αποτελέσματα της υπέροχης αυτής της στρατιωτικής φυσιογνωμίας. Τα πιο πάνω είναι ελάχιστα. Οι Ελληνοπρεπείς απαντήσεις σε φίλους με το: «θάνατος στους προσκυνημένους», και στις Ιταμές προκλήσεις του Ιμπραήμ πασά: «ΟΧΙ τα κλαριά να μας κάψεις, όχι τα δέντρα, όχι τα σπίτια που μας έταξες, μόνο πέτρα απάνω στην πέτρα να μην μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε. Τι τα δέντρα μας αν τα κάψεις, τη γη δε θέλει τη σηκώσεις, και η ίδια γης που τα έθρεψε, αυτή η ίδια γης μένει δικιά μας και τα μετακάνει, μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως τη γη μας θα την κάνεις δική σου, βγάλτο από το νου σου».Αλλά και οι Ιερές παρακαταθήκες που άφησε ο Γέρος στην Πνύκα προς τους νέους του Α’ Γυμνασίου της Αθήνας δονίζουν την ψυχή μου και βουρκώνουν τα μάτια του, για το μεγαλείο του Ανδρός!!
«…την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ημέρα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, όπου ημείς ελευθερώσαμε και, δια να γίνει τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την Ομόνοια, τη θρησκεία, την Καλλιέργεια του θρόνου και την φρόνιμον Ελευθερία». Εφημερίδα Αιών (13-11-1838).
Σήμερα οι Ηρωικές μορφές με το κατάντημα της Ελλάδος, τι άραγε να συζητούν στο ουράνιο στερέωμα; Την εποχή εκείνη τον αγώνα ο Εθνικός ποιητής μας Διονύσιος Σολωμός και ο Κολοκοτρώνης ευρισκόμενοι στην Ζάκυνθο έκλαιγαν και ο μεν πρώτος φώναξε «Βάστα καημένο Μεσολόγγι, Βάστα», ο δε δεύτερος και με το κιάλι αγνάντευε και με το κιάλι βλέπει, βλέπει τη θάλασσα πλατειά από τη στεριά μεγάλη, τον πήρε το παράπονο κι άρχισε να κλαίει. Η λαϊκή Μούσα εξαίρει την ρίζα του Άνδρα: «Όπως λάμπει το χιόνι στα βουνά και ο ήλιος στα λαγκάδια, έτσι λάμπει και η κλεφτουριά κι οι Κολοκοτρωναίοι…»
Η Ελληνική Επανάσταση του ‘21 είναι ο επικός απελευθερωτικός αγώνας του Ελληνικού λαού, εννιάχρονος, αδυσώπητος πόλεμος σε πολλά μέτωπα με πλήθος επεισόδια συγκλονιστικά,. Είναι μέγα γεγονός της Ελληνικής ιστορίας (ιστορία το Ελληνικού έθνους τόμος 1Β). Το πρωί της 4ης/2/1843 έπεσε ο γέρος του Μοριά (από κεραυνοβόλο αποπληξία). Ο θάνατος του συγκίνησε όλο το Πανελλήνιο. Γυναίκες μέτοχοι της Επαναστάσεως μοιρολόγησα το "Γίγαντα αυτής" «εν μέσω γενικών δακρύων» με το περίφημο πηγαίων μοιρολόγι:
«Σε κλαίνε χώρες και χωριά, σε κλαίνε βιλέτια, σε κλαίνε κι η Τριπολιτσά, μαζί με την Αθήνα…»
Περαίνοντας : « ένα τραγούδι θα σας πω δεν έχω άλλη κανένα, Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του εικοσιένα».
Φιλόλογος
