ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.
( Στιγμές του χρόνου.)
Μια φορά κι έναν καιρό…..! Έτσι θα μπορούσα ν’αρχίσω. Όμως δεν πρόκειται για παραμύθι αλλά για μια πραγματικότητα που μοιάζει για μένα με νοσταλγικό παραμύθι. Είναι ένας μικρός περίπατος στο παρελθόν, με οδηγό τις αναμνήσεις. Νοσταλγίας εγκώμιο μπορώ να το ειπώ διαφορετικά. Μια αναπάντεχη βόλτα στον χαμένο παράδεισο των παιδικών μου χρόνων. Τότε που ζούσαμε στο χωριό απλά, μετρημένα, με τα ουσιώδη, τις φυσικές τροφές, βιολογικές τις λέμε σήμερα, που σχεδόν όλες ήταν εντόπιας παραγωγής ή αποκλειστικά κάθε σπιτιού. Μακριά από τις καταναλωτικές, άπληστες και ασύδοτες συνήθειες του σήμερα.
Γάλα φρέσκο από τις κατσίκες μας. Τυρί της ημέρας που έπηζε η μάνα μας. Κρέας βιολογικό από τον οικιακό ορνιθώνα ή τα αμνοερίφια των τοπικών κοπαδιών. Αυγά της ημέρας από τις κότες του σπιτιού μας. Λαχανικά από τους κήπους μας, άρτος ο επιούσιος από το σιτάρι των χωραφιών μας και άλλα πολλά με λίγα λεφτά. Μακάρι να γυρίζαμε σ’εκείνη την εποχή όπως καταντήσαμε; Μια εικόνα χίλιες αναμνήσεις, ήταν η αφορμή που οδήγησε τη μνήμη μου να πετάξει στο παρελθόν που έζησα στο χωριό μας.
Το περασμένο καλοκαίρι, ερευνώντας ένα ξεχασμένο οικογενειακό αρχείο φωτογραφιών κάποιου σπιτιού, με συγκεκριμένο σκοπό, εκτός των άλλων, ξεχώρισα και αυτήν τη φωτογραφία που βλέπετε, γιατί μου έκανε μεγάλη εντύπωση.
Ο νοικοκύρης του σπιτιού, χίλια χρόνια να ζήσει, όταν τον ρώτησα, δεν ήταν σε θέση
να με πληροφορήσει για τίποτε σχετικό με τα εικονιζόμενα πρόσωπα.
Την εποχή εκείνη που είχε τραβηχτεί η φωτογραφία, οι προνοητικοί και μυαλωμένοι,
που γνώριζαν πως ο χρόνος φέρνει τη λησμονιά, σημείωναν τις σχετικές με τις φωτογραφίες πληροφορίες τους, στην πίσω όψη τους. <<Ενθύμιο φιλίας και αγάπης αιωνίας>>, ήταν μια φράση που συνόδευε τις φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων. Ο νοικοκύρης αυτού του σπιτιού δεν ανήκε σ’αυτήν την κατηγορία. Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι οι ερασιτέχνες Βερβενιώτες που με τη φωτογραφική τους μηχανή, αποτυπώνουν στο χαρτί, αγαπημένα τους πρόσωπα, μαγευτικά τοπία, κτήρια, μνημεία, γιορτές, πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις από τη ζωή του χωριού μας. Με τον σύγχρονο τρόπο των βιντεοσκοπήσεων, δημιουργούνται τα ζωντανά αρχεία που διασώζουν την ατομική και συλλογική μνήμη, παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.
Η φύλαξη των φωτογραφιών, τα φωτογραφικά αρχεία, και τα video, είναι τα μέσα που κρατάνε άσβηστες τiς μνήμες από το παρελθόν, στιγμές του χρόνου που δε θέλουμε να ξεθωριάσουν. Αγαπημένα πρόσωπα που αν και έσβησε το καντήλι της ζωής τους, δε σβήνει η μνήμη τους από τις καρδιές των ανθρώπων και ζωντανεύουν με τη βοήθεια των φωτογραφιών.
Eπειδή ήταν αδύνατη η σχετική με τα εικονιζόμενα πρόσωπα πληροφόρηση από τον σπιτονοικοκύρη, αναγκαστικά θ’αφήσουμε τη
φωτογραφία να μας μιλήσει μόνη της με τη
βοήθεια των αναμνήσεών μου. Να μας ταξιδέψει
στο χαμένο αλλά αξέχαστο παρελθόν του
χωριού μας.
Στη δεκαετία του πενήντα, αρχές του
εξήντα, φαίνεται πως μας οδηγεί η ασπρόμαυρη
κιτρινισμένη από τον καιρό φωτογραφία.
Τα ασάλευτα εικονιζόμενα πρόσωπα, με
προσοχή περιμένουν να πετάξει το πουλάκι
της φωτογραφικής μηχανής. Ανδροκρατία
καπελωμένη με την τραγιάσκα και τη νοοτροπία
εκείνης της εποχής. Ίχνος γυναίκας. Αυτές ήταν
τότε για το σπίτι, την κουζίνα, το πλύσιμο
με τη σκάφη και τις άλλες δουλειές του
σπιτιού. Ούτε Άγιο Όρος να ήταν. Τα σακάκια
μαρτυρούν πως δεν ήταν καλοκαίρι. Η φορεσιά
ολόκληρη δείχνει το οικονομικό επίπεδο και
τον πολιτισμό της εποχής εκείνης. Ένας μόνο
με την παραδοσιακή στολή της φουστανέλας.
Το μαγαζί μοιάζει να είναι του Κ.Τυροβολά
(Γαλιαγάλια) που κάποτε ήταν πρόεδρος του
χωριού μας. Η ταμπέλα που θα μας έδειχνε το
είδος του καταστήματος και ίσως τον ιδιοκτήτη
του, απουσιάζει όπως ακριβώς συμβαίνει και
σήμερα. Ίχνος ενδεικτικής πινακίδας σε όλα τα
καταστήματα του χωριού μας. Καφενείο μοιάζει
να ήταν το μαγαζί. Ίσως το καλύτερο ή το
μοναδικό, αφού κατόρθωνε να συγκεντρώσει
τόσους πελάτες. Τα δυο σιδερένια τραπεζάκια,
άδεια. Φαίνεται πως όλοι βγήκαν έξω για την
αναμνηστική φωτογραφία.
Ο φωτογράφος δε φαίνεται να ήταν έμπειρος
ή επαγγελματίας, ούτε καν ερασιτέχνης.
Αρχάριος ναι, αφού άφησε ένα μεγάλο κενό στο
δεξιό μέρος της φωτογραφίας. Εκεί έπρεπε να
τοποθετήσει αυτούς που έκοψε από αριστερή
μεριά, Άνετα εδώ μπορούμε να ειπούμε εκείνο
το ευτράπελο προσαρμοσμένο στην περίπτωση,
<<φωτογράφε φωτοχάλια, έκοψες πολλά
κεφάλια>>. Ο καμένος ο φωτογράφος φαίνεται
πως δεν είχε την πρόθεση να εξαφανίσει
μερικούς από τους συμπατριώτες μας. Πήγε για
καλό και του προέκυψε αδεξιότητα. Αθώο ήταν
το αμάρτημα που διέπραξε και χωρίς πρόθεση.
Εγκληματική ενέργεια <<έργω και διανοία>>
διέπραξε εκείνος που διοχέτευσε το μίσος του
και εξαφάνισε το πρόσωπο του άγνωστου
πλέον συμπατριώτη μας, που κάθεται αμέριμνος
καπνίζοντας το τσιγάρο του. Δε γνωρίζουμε
ποιος ήταν ο παθών κι αν ζει στις καρδιές των
ανθρώπων του χωριού μας, τώρα που έφυγε
από τη ζωή. Το πιθανότερο που μπορούμε
να συμπεράνουμε είναι πως θα ήταν << ένα
παλιόμουτρο>>, όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Όμως το μίσος αυτού που αυτοδίκησε και του
έκανε τα <<μούτρα παζάρι>> ακόμα και στη
φωτογραφία, δείχνει έναν κακό άνθρωπο, που
είχε ξεχάσει πως το μίσος είναι αυτοτιμωρία,
δείγμα των μικρόψυχων ανθρώπων, που
αγνοούν το <<Αγαπάτε αλλήλους>> ακόμα και
<<τους εχθρούς υμών>>.
Εκτός από την εγκληματική ενέργεια
του άγνωστου, εκείνο που επίσης προκαλεί
μεγάλη εντύπωση, είναι ο ψηλός που κείτεται
<<φαρδύς πλατύς>> και ατελείωτος, στο
έδαφος. Ο άνθρωπος έχοντας γνώση του
ύψους του, ξάπλωσε για τις ανάγκες της
φωτογραφίας, διευκολύνοντας έτσι και τον
αδέξιο φωτογράφο. Με την ευρηματική του
στάση, έδειξε πως είχε και πνεύμα. Έτσι
έγινε ο πρωταγωνιστής, μονοπωλώντας το
ενδιαφέρον της φωτογραφίας. Ποιος από εμάς
τους μεγαλύτερους, δε θυμάται τον ψηλό
Ευάγγελο Σούρσο, που κάποτε υπήρξε και ο
μαναρτζής του χωριού μας? Είμαι απολύτως
βέβαιος πως το ανέκδοτο του λαϊκού πνεύματος
των Βερβένων που αντιγράφω από τη σελίδα
26 του φυλλαδίου της αναπαράστασης των
ιστορικών γεγονότων του 1960, αναφέρεται
σ’αυτόν τον αείμνηστο τύπο:
<<Ο μαναρτζής του χωριού μεταβαίνει σ’ένα
σπίτι να εισπράξει το μηνιάτικο, ένα κατοστάρι
λάδι. Κι’η οικοκυρά που είχε κρατήσει ένα
μήνα τα μανάρια της κοντά στο θέρο του
λέει: Τι λάδι γυρεύεις, αφού αυτό το μήνα δεν
τα’στειλα, τα κράτησα στο θέρο? Κι εκείνος
απαντά: Και τι με νόμισες εμένα, δάσκαλο να
γράφω απουσίες?>>
Αξέχαστες εικόνες των παιδικών μας χρόνων
που έχουν κρεμαστεί στην πινακοθήκη της
ψυχής μας και μας γεμίζουν ευτυχία, κάθε φορά
που οι αναμνήσεις μας με νοσταλγία ανοίγουν
την πόρτα του παρελθόντος.
Κάθε πρωί τότε, τα καλοκαίρια, πριν βγει
ο ήλιος, με τη δροσιά, ένας από κάθε σπίτι,
συνήθως ο νεότερος ή η νεότερη, έπαιρνε
τα οικόσιτα ζώα του και τα οδηγούσε στο
σταυροδρόμι, που βρίσκεται πίσω από τα
σπίτια του Κούκουρα και του Μπαταρόλα, για
να τα παραδώσει στο μαναρτζή, το βοσκό
δηλαδή που θα τα οδηγούσε στην ημερήσια
εξόρμηση, για απασχόληση και βοσκή, στα
χωράφια και τις πλαγιές, έξω από το χωριό,
για να τα μαναρίσει κι αυτός, να τα θρέψει
δηλαδή.
Το απόγευμα, με το ηλιοβασίλεμα, εκεί
που παραδίναμε τα ζώα κάθε πρωί, στον ίδιο
δηλαδή χώρο, περιμέναμε να τα παραλάβουμε,
μέσα σ’ένα σύννεφο από σκόνη, που σήκωναν
τα ζώα, που γύριζαν βιαστικά και τρέχοντας
από τη βοσκή.
Εμείς περιμέναμε να υποδεχθούμε
τ’αγαπημένα ζωάκια του σπιτιού μας, όπως
περιμένουν οι γονείς τα μικρά παιδιά που
γυρίζουν από το σχολείο, για να τα χαϊδέψουμε
στο πρόσωπο και τη ράχη, να τους δείξουμε το
δρόμο που τα οδηγούσε στα σπίτια μας.
Αξέχαστα ωραία χρόνια κι ας ήταν χωρίς
τις σημερινές ευκολίες. Αυτά τα χρόνια είναι η
ιερή κι ευλογημένη φωνή του γενέθλιου τόπου,
ιδιαίτερα γνήσια και έντονη, ολοζώντανη και
δυνατή, που μας εμπνέει και κατευθύνει τα
βήματά μας και μας καλεί συνέχεια κοντά του,
για να τον αναπτύξουμε, να τον αξιοποιήσουμε,
να τον δούμε όπως τον ονειρευόμαστε, με τους
ανθρώπους αγαπημένους, να συνεργάζονται, να
προσπαθούν και να βρίσκουν τις πιο σωστές
λύσεις για τα κοινά προβλήματα του χωριού
μας.
Καλή Ανάσταση.
Γεώργιος Αν.Τακλής.
Ένας λαός, έκανε τη συνηθισμένη του βόλτα περπατώντας στους δρόμους της Ελλάδας λέγοντας την προσευχή του. Ξαφνικά λεει δυνατά:
'Θεέ μου σε παρακαλώ, άσε με να 'σου κάνω μια ευχή!'
Τότε μονομιάς, οι ουρανοί σκοτεινιάζουν, σύννεφα απλώνονται από πάνω του και η φωνή του Θεού από το υπερπέραν ακούγεται να λεει:
Επειδή ανέκαθεν προσπαθούσες και ήσουν πιστός σε εμένα με κάθε τρόπο, θα σου δώσω την ευκαιρία να κάνεις την ευχή.»
Κι ο τύπος λεει:
Θέλω να φτιάξεις μια γέφυρα μέχρι την Πάρο, έτσι ώστε να πηγαίνω με το αμάξι μου όποια ώρα θελήσω.
Κύριος του απαντάει:
'Το αίτημα σου είναι καθαρά τεχνοκρατικό. Φαντάσου τις δαπάνες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Τα χιλιάδες στηρίγματα που θα χρειάζονταν και θα έφταναν τα βάθη του Αιγαίου! Το τσιμέντο και το ατσάλι που θα χρειαζόταν! Μπορώ να το κάνω, αλλά μου είναι δύσκολο να εκπληρώσω την επιθυμία σου για ένα ζήτημα τόσο πεζό. Μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο; Μια ευχή που θα με τιμούσε και θα με δόξαζε.
Ο Λαός σκεφτόταν για πολύ, πολύ ώρα. Τελικά λέει:
'Θεέ μου, εύχομαι να μπορούσα να καταλάβω τους πολιτικούς . Θέλω να ξέρω πώς νοιώθουν μέσα τους, τι έχουν στο μυαλό τους όταν δεν μιλούν, αλλά κυρίως όταν μιλούν, ,τι εννοούν όταν λένε 'όχι' και πώς μπορώ να κάνω ένα πολιτικό αληθινά φιλόλαο και ευπατρίδη,»
μετά από λίγα λεπτά ο Θεός του λέει:
'Θέλεις δύο λωρίδες ή τέσσερις σ εκείνη τη γέφυρα;'
Υπάρχει μια διεθνής συνωμοσία με στόχο την ολοκλήρωση της καταστροφής της χώρας μου. Ξεκίνησαν από το 1975 με στόχο τον νεοελληνικό πολιτισμό, συνέχισαν με την διαστροφή της νεότερης ιστορίας μας και της εθνικής μας ταυτότητας και τώρα προσπαθούν να μας εξαφανίσουν και βιολογικά με την ανεργία, την πείνα και την εξαθλίωση. Εάν ο ελληνικός λαός δεν ξεσηκωθεί σύσσωμος για να τους εμποδίσει, ο κίνδυνος για την εξαφάνιση της Ελλάδας είναι υπαρκτός. Εγώ την τοποθετώ μέσα στα δέκα επόμενα χρόνια. Από μας θα μείνει μόνο η μνήμη του πολιτισμού μας και των αγώνων μας για την ελευθερία.
Ως το 2009 δεν υπήρχε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Οι μεγάλες πληγές της οικονομίας μας ήταν οι υπερβολικές δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού και η διαφθορά μιας μερίδας του πολιτικού και του οικονομικο-δημοσιογραφικού χώρου. Όμως και για τις δύο πληγές ήταν συνυπεύθυνοι και οι ξένοι. Όπως λ.χ. οι Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικανοί, που κέρδιζαν δισεκατομμύρια ευρώ σε βάρος του εθνικού μας πλούτου από την ετήσια πώληση πολεμικού υλικού. Αυτή η συνεχής αιμορραγία, μάς γονάτιζε και δεν μας επέτρεπε να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, ενώ προσέφερε πλούτο στα ξένα έθνη. Το ίδιο συνέβαινε και με το πρόβλημα της διαφθοράς. Λ.χ. η Γερμανική Siemens είχε ειδικό κλάδο για την εξαγορά Ελλήνων παραγόντων, προκειμένου να τοποθετήσει τα προϊόντα της στην ελληνική αγορά. Επομένως ο ελληνικός λαός υπήρξε θύμα αυτού του ληστρικού ντουέτου, Ελλήνων και Γερμανών, που πλούτιζαν σε βάρος του.
Είναι φανερό ότι αυτές οι δύο μεγάλες πληγές θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν οι ηγεσίες των δύο φιλοαμερικανικών κομμάτων εξουσίας δεν είχαν διαβρωθεί από στοιχεία διεφθαρμένα, τα οποία για να καλύψουν τη διαρροή του πλούτου (που ήταν προϊόν της εργασίας του ελληνικού λαού) προς τα ταμεία των ξένων χωρών, κατέφευγαν στον υπέρμετρο δανεισμό, με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να φτάσει στα 300 δισ. ευρώ, δηλαδή το 130% του ΑΕΠ (Ακαθάριστου Εθνικού Εισοδήματος).
Με την κομπίνα αυτή οι ξένοι που προανέφερα κέρδιζαν διπλά. Πρώτον από την πώληση των όπλων και των προϊόντων τους. Και δεύτερον από τους τόκους των χρημάτων που δάνειζαν στις κυβερνήσεις και όχι στον λαό. Γιατί όπως είδαμε, ο λαός ήταν το κύριο θύμα και στις δύο περιπτώσεις. Ένα παράδειγμα και μόνο θα σας πείσει. Οι τόκοι του δανείου του ενός δισ. δολλαρίων που έκανε ο Ανδρέας Παπανδρέου στα 1986 από μια μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα, έφτασαν στα 54 δισ. ευρώ και ξεπληρώθηκαν τελικά το ...2010!
Ο κ. Γιούνγκερ εδήλωσε προ ενός έτους ότι είχε διαπιστώσει τη μεγάλη αιμορραγία των Ελλήνων από τις υπερβολικές (και αναγκαστικές) δαπάνες για την αγορά πολεμικού υλικού από Γερμανία και Γαλλία συγκεκριμένα. Και συμπέρανε ότι έτσι οι πωλητές μας οδηγούν σε βέβαιη καταστροφή. Όμως ομολογεί ότι δεν προέβη σε καμμιά ενέργεια, για να μη βλάψει τα συμφέροντα των φιλικών του χωρών!
Στα 2008 υπήρξε η μεγάλη οικονομική κρίση στην Ευρώπη. Ήταν λοιπόν επόμενο να επηρεαστεί και η ελληνική οικονομία. Εν τούτοις το επίπεδο ζωής, αρκετά υψηλό, ώστε να έχουμε καταταγεί μεταξύ των 30 πλουσιότερων χωρών του κόσμου, έμεινε βασικά το ίδιο. Υπήρξε όμως άνοδος του δημοσίου χρέους. Όμως το δημόσιο χρέος δεν οδηγεί αναγκαστικά σε οικονομική κρίση. Τα χρέη μεγάλων χωρών όπως λ.χ. οι ΗΠΑ και η Γερμανία υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια ευρώ. Το πρόβλημα είναι εάν υπάρχει οικονομική ανάπτυξη και παραγωγή. Τότε μπορεί κανείς να δανείζεται από τις μεγάλες Τράπεζες με επιτόκιο έως 5%, έως ότου περάσει η κρίση.
Σ' αυτή τη θέση ακριβώς βρισκόμασταν στα 2009, όταν έγινε η κυβερνητική αλλαγή τον Νοέμβριο και ανέλαβε πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου. Για να κατανοηθεί τι σκέπτεται σήμερα ο ελληνικός λαός για την καταστροφική πολιτική του, παραθέτω δύο νούμερα: Στις εκλογές του 2009 το ΠΑΣΟΚ κέρδισε το 44% των ψήφων. Σήμερα τα γκάλοπ του δίνουν 6%.
Ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση (που όπως είπα αντανακλούσε την ευρωπαϊκή) με δάνεια από τις ξένες Τράπεζες και με το σύνηθες επιτόκιο δηλαδή κάτω από 5%. Εάν το έκανε αυτό, δεν θα υπήρχε για τη χώρα μας το παραμικρό πρόβλημα. Το αντίθετο μάλιστα θα συνέβαινε, γιατί βρισκόμασταν σε φάση οικονομικής ανάπτυξης κι έτσι ασφαλώς θα ανέβαινε το βιοτικό μας επίπεδο.
Όμως ο κ. Παπανδρέου είχε ήδη ξεκινήσει τη συνωμοσία του εναντίον του ελληνικού λαού από το καλοκαίρι του 2009, όταν συναντήθηκε κρυφά με τον Στρως Καν, με στόχο να οδηγηθεί η Ελλάδα κάτω από την ηγεμονία του ΔΝΤ. Η πληροφορία για τη συνάντηση αυτή δόθηκε στην δημοσιότητα από τον ίδιο τον πρώην Πρόεδρο του ΔΝΤ..
Για να φτάσουμε όμως έως εκεί, θα έπρεπε να παραμορφωθεί η πραγματική οικονομική κατάσταση στη χώρα μας, ώστε να φοβηθούν οι ξένες Τράπεζες και να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού σε απαγορευτικούς αριθμούς. Αυτή η επαχθής επιχείρηση ξεκίνησε με την ψεύτική εκτίναξη του Δημοσίου Ελλείμματος από το 9,2% στο 15%. Για την κακουργηματική αυτή πράξη ο Εισαγγελέας κ. Πεπόνης παρέπεμψε προ 20 ημερών στην Δικαιοσύνη τους κυρίους Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου (υπουργό των Οικονομικών).
Ακολούθησε η συστηματική εκστρατεία του κ. Παπανδρέου και του Υπουργού Οικονομικών στην Ευρώπη που διήρκεσε 5 μήνες, κατά την οποία προσπαθούσαν να πείσουν τους ξένους ότι η Ελλάδα είναι ένας Τιτανικός έτοιμος να βυθιστεί, ότι οι Έλληνες είναι διεφθαρμένοι, τεμπέληδες και επομένως ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της χώρας. Σε κάθε τους δήλωση ανέβαιναν τα επιτόκια, ώστε να μην μπορούμε πια να δανειστούμε, οπότε η υπαγωγή μας στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα να πάρει τον χαρακτήρα της σωτηρίας μας, ενώ στην πραγματικότητα υπήρξε η αρχή του θανάτου μας.
Τον Μάιο του 2010 υπεγράφη από έναν και μόνο Υπουργό το περίφημο Μνημόνιο, δηλαδή η πλήρης υποταγή μας στους δανειστές μας. Το ελληνικό δίκαιο σ' αυτές τις περιπτώσεις απαιτεί την ψήφιση μιας τόσο σημαντικής συμφωνίας από τα τρία πέμπτα της Βουλής. Άρα στην ουσία το Μνημόνιο και η Τρόικα που σήμερα ουσιαστικά μας κυβερνούν. λειτουργούν παράνομα όχι μόνο για το ελληνικό αλλά και για το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Από τότε έως τώρα, εάν τα σκαλιά που οδηγούν στο θάνατό μας είναι είκοσι, έχουμε ήδη διανύσει πάνω από τα μισά. Φανταστείτε ότι με το Μνημόνιο αυτό παραχωρούμε στους ξένους την Εθνική μας Αυτοτέλεια και την Δημόσια περιουσία μας. Δηλαδή Λιμάνια, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Ηλεκτρισμό, Ύδρευση, Υπόγιεο και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ. κλπ. Κι ακόμα τα ιστορικά μας μνημεία όπως η Ακρόπολη, οι Δελφοί, η Ολυμπία, η Επίδαυρος κλπ. αφού έχουμε παραιτηθεί από όλες τις σχετικές ενστάσεις.
Σταμάτησε η παραγωγή, ανέβηκε στο 18% η ανεργία, κλείσανε 80.000 καταστήματα, χιλιάδες βιοτεχνίες και εκατοντάδες βιομηχανίες. Συνολικά βάλανε λουκέτο 432.000 επιχειρήσεις. Δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες εγκαταλείπουν τη χώρα, που βυθίζεται κάθε μέρα και πιο πολύ σε μεσαιωνικό σκότος. Χιλιάδες πρώην ευκατάστατοι πολίτες ψάχνουν στα σκουπίδια και κοιμούνται στο πεζοδρόμιο.
Στο μεταξύ υποτίθεται ότι ζούμε χάρη στη μεγαλοψυχία των δανειστών μας, της Ευρώπης των Τραπεζών και του ΔΝΤ. Στην πραγματικότητα κάθε πακέτο με τα δεκάδες δισ. ευρώ με τα οποία χρεώνεται η Ελλάδα επιστρέφεται ολόκληρο από κει που έρχεται, ενώ εμείς φορτωνόμαστε νέους αβάσταχτους τόκους. Και επειδή υπάρχει η ανάγκη να διατηρηθεί το Κράτος, τα Νοσοκομεία και τα Σχολεία, η Τρόικα φορτώνει τα μεσαία και τα κατώτερα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας με υπέρμετρους φόρους, που οδηγούν κατ' ευθείαν στην πείνα. Γενικευμένη κατάσταση πείνας είχαμε στην αρχή της γερμανικής κατοχής το 1941 με 300.000 νεκρούς σε διάστημα έξι μηνών. Από τότε το φάσμα της πείνας ξανάρχεται στη συκοφαντημένη και δύστυχη χώρα μας.
Αν σκεφθεί κανείς ότι η γερμανική κατοχή μας στοίχισε ένα εκατομμύριο νεκρούς και την ολοσχερή καταστροφή της χώρας μας, πώς είναι δυνατόν να δεχτούμε εμείς οι Έλληνες τις απειλές της κ. Μέρκελ και την πρόθεση των Γερμανών να μας επιβάλουν ένα νέο γκαουλάιτερ... Τη φορά αυτή με γραβάτα...
Και για να αποδείξω πόσο πλούσια χώρα είναι η Ελλάδα και πόσο εργατικός και συνειδητοποιημένος Λαός είναι ο Έλληνας (συνείδηση του Χρέους προς την Ελευθερία και της αγάπης προς την πατρίδα) είναι η εποχή της Γερμανικής Κατοχής από το 1941 έως τον Οκτώβριο του 1944.
Όταν τα SS και η πείνα σκότωσαν ένα εκατομμύριο πολίτες και η Βέρμαχτ κατέστρεφε συστηματικά την χώρα, έκλεβε την αγροτική παραγωγή και τον χρυσό από τις Τράπεζες, οι Έλληνες έσωσαν από την πείνα τον Λαό με τη δημιουργία του Κινήματος της Εθνικής Αλληλεγγύης και δημιούργησαν έναν παρτιζάνικο στρατό 100.000, που καθήλωσε στην χώρα μας 20 γερμανικές μεραρχίες.
Συγχρόνως όχι μόνο κατόρθωσαν οι Έλληνες χάρη στην εργατικότητά τους, να επιζήσουν αλλά υπήρξε και μεγάλη ανάπτυξη της νεοελληνικής τέχνης μέσα στις συνθήκες κατοχής, ιδιαίτερα στους τομείς της λογοτεχνίας και της μουσικής.
Η Ελλάδα επέλεξε την οδό της αυτοθυσίας για την ελευθερία και συγχρόνως της επιβίωσης.
Και τότε μας χτύπησαν αναίτια κι εμείς απαντήσαμε με Αλληλεγγύη και Αντίσταση και επιζήσαμε. Το ίδιο ακριβώς κάνουμε και τώρα με τη βεβαιότητα ότι τελικός νικητής θα είναι ο ελληνικός λαός. Αυτό το μήνυμα στέλνω στην κ. Μέρκελ και στον κ. Σόϊμπλε δηλώνοντας ότι παραμένω πάντοτε φίλος του Γερμανικού Λαού και θαυμαστής της μεγάλης του συνεισφοράς στην Επιστήμη, τη Φιλοσοφία και την Τέχνη και ιδιαίτερα στη Μουσική! Και η καλλίτερη ίσως απόδειξη γι' αυτό είναι ότι εμπιστεύθηκα το σύνολο του μουσικού μου έργου σε δύο Γερμανούς Εκδότες, τον Schott και το ν Breitkopf, που είναι από τους μεγαλύτερους εκδότες του κόσμου και η συνεργασία μου μαζί τους είναι άκρως φιλική.
Μας απειλούν ότι θα μας εκδιώξουν από την Ευρώπη. Εάν η Ευρώπη δεν μας θέλει μια φορά, εμείς αυτή την Ευρώπη των Μέρκελ - Σαρκοζί δεν την θέλουμε δέκα φορές.
Σήμερα Κυριακή 12 Φεβρουαρίου, ετοιμάζομαι να πάρω μέρος κι εγώ μαζί με τον Μανώλη Γλέζο, τον ήρωα που κατέβασε τη Σβάστικα από την Ακρόπολη δίνοντας έτσι το σινιάλο για το ξεκίνημα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής αντίστασης ενάντια στον Χίτλερ. Οι δρόμοι και οι πλατείες μας θα πλημμυρίσουν από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που θα διαδηλώνουν την οργή τους κατά της κυβέρνησης και της Τρόικα.
Άκουσα χθες τον τραπεζίτη-Πρωθυπουργό στο διάγγελμά του προς τον Ελληνικό Λαό να λέει ότι «έχουμε φτάσει σχεδόν στο μηδέν». Ποιοι όμως μας έφτασαν μέσα σε δυο χρόνια στο ΜΗΔΕΝ; Οι ίδιοι, που αντί να βρίσκονται στη φυλακή, εκβιάζουν τους βουλευτές να υπογράψουν Νέο Μνημόνιο χειρότερο από το πρώτο, που θα εφαρμοστεί από τους ίδιους ανθρώπους και τις ίδιες μεθόδους που μας οδήγησαν στο ΜΗΔΕΝ. Γιατί; Γιατί αυτό επιτάσσει το ΔΝΤ και το Γιούρο Γκρουπ εκβιάζοντάς μας ότι εάν δεν υπακούσουμε, θα οδηγηθούμε στην χρεοκοπία... Εδώ παίζεται το θέατρο του παραλόγου. Όλοι αυτοί οι κύκλοι που ουσιαστικά μας μισούν (ξένοι και Έλληνες) και που είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την δραματική κατάσταση στην οποία οδήγησαν τη χώρα, απειλούν, εκβιάζουν, με σκοπό να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο, δηλαδή να μας πάνε κάτω από το ΜΗΔΕΝ, έως την οριστική μας εξαφάνιση.
Έχουμε επιζήσει σε πολύ δύσκολες συνθήκες μέσα από τους αιώνες και είναι βέβαιο ότι αν μας οδηγήσουν με τη βία στο προτελευταίο σκαλοπάτι πριν από τον θάνατο, οι Έλληνες όχι μόνο θα επιζήσουν αλλά και θα αναγεννηθούν.
Αυτή τη στιγμή έχω αφιερώσει όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να ενωθεί δυναμικά ο ελληνικός λαός. Προσπαθώ να τον πείσω ότι η Τρόικα και το ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Ότι υπάρχει άλλη λύση. Κι αυτή είναι να αλλάξουμε ριζικά την πορεία του έθνους μας και να στραφούμε προς την Ρωσία για οικονομική συνεργασία και για τη δημιουργία κοινοπραξιών που θα μας βοηθήσουν στην ανάδειξη του φυσικού πλούτου της χώρας με όρους που θα εξασφαλίζουν το εθνικό μας συμφέρον.
Όσο για την Ευρώπη προτείνω να πάψουμε να αγοράζουμε πολεμικό υλικό από την Γερμανία και την Γαλλία. Όπως θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν, ώστε η Γερμανία να εξοφλήσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας οφείλει και που σήμερα μαζί με τους τόκους μπορεί να ανέρχονται στα 500 δισ. ευρώ.
Η μοναδική δύναμη που μπορεί να πραγματοποιήσει αυτές τις επαναστατικές αλλαγές είναι ο ελληνικός λαός ενωμένος σε ένα τεράστιο Μέτωπο Αντίστασης και Αλληλεγγύης, ώστε να εκδιωχθεί η Τρόικα (ΔΝΤ και Ευρωπαϊκές Τράπεζες) από την χώρα. Ενώ παράλληλα θα πρέπει να θεωρηθούν ως μη γενόμενες όλες οι παράνομες ενέργειές τους (δάνεια, χρέη, τόκοι, φόροι, αγορές του Δημόσιου πλούτου). Φυσικά οι Έλληνες συνεργάτες τους που έχουν ήδη καταδικαστεί στη συνείδηση του λαού μας ως προδότες, θα πρέπει να τιμωρηθούν.
Στον σκοπό αυτό (της ενότητας του Λαού σε ένα Μέτωπο) είμαι ολοκληρωτικά δοσμένος και πιστεύω ότι τελικά θα δικαιωθώ. Πολέμησα με το όπλο στο χέρι ενάντια στην Χιτλερική κατοχή. Γνώρισα τα μπουντρούμια της Γκεστάπο. Καταδικάστηκα από τους Γερμανούς σε θάνατο και έζησα ως εκ θαύματος. Στα 1967 ίδρυσα το ΠΑΜ, την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της στρατιωτικής χούντας. Πάλεψα στην παρανομία. Πιάστηκα και φυλακίστηκα στο «σφαγείο» της χουντικής Ασφάλειας. Τελικά και πάλι επέζησα.
Σήμερα είμαι 87 ετών και είναι πολύ πιθανόν να μη ζήσω τη σωτηρία της αγαπημένης μου πατρίδας. Όμως θα πεθάνω με τη συνείδησή μου ήσυχη, γιατί εξακολουθώ να κάνω το Χρέος μου απέναντι στα ιδανικά της Ελευθερίας και του Δικαίου ως το τέλος.
Αθήνα, 12.2.2012
Μίκης Θεοδωράκης
Καλημέρα σε όλους.
Ο ηγέτης, κατά τον Αριστοτέλη, υπηρετεί το κοινό καλό.
Άρχει πείθοντας με το παράδειγμα του. Eίναι σοφός με την πλατωνική έννοια (ξέρει δηλαδή τι ξέρει και κυρίως, τι δεν ξέρει). Αναδεικνύεται από το έργο του, την κοινωνία και τις ιστορικές συνθήκες. Εμπνέει, ενθαρρύνει, κινητοποιεί, ξεσηκώνει, καθοδηγεί (δεν άγεται και φέρεται από δημοσκοπήσεις). Έχει συνεργάτες, όχι «περιβάλλον», και είναι εν τίνι μέτρω μοναχικός και «άφιλος». Η τακτική του μπορεί να διαφοροποιείται ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά η στρατηγική του χαράσσεται μακροπρόθεσμα και υπηρετείται με συνέπεια. Έχει απόψεις που μπορεί ενδεχομένως να αλλάζουν, αλλά αξίες που είναι σταθερές και εδραίες.
Ο ηγεμόνας (υπό την μακιαβελική έννοια) υπηρετεί τη φιλοδοξία και το συμφέρον του καθώς και τα συμφέροντα των ανθρώπων και των ομάδων που στηρίζουν την εξουσία του. Είναι ευφυής υπό την έννοια της πανουργίας. Αναδεικνύεται κληρονομικώ δικαιώματι ή/και (πλέον) με την εύνοια και την προβολή των ΜΜΕ. Άρχει, είτε με εξυπηρετήσεις σε πρόσωπα και ομάδες με κάποια ισχύ, είτε με πειθαναγκασμό-εξαναγκασμό των υπολοίπων, είτε συνηθέστερα και με τις δύο μεθόδους. Εκφοβίζει και απειλεί, υπόσχεται και εκμαυλίζει. Μοιράζει προνόμια και τιμάρια σε εμπίστους και υμνητές. Εκφράζει τις απόψεις που εκτιμά (ή που του υποδεικνύεται από τους συμβούλους «επικοινωνίας») ότι θα έχουν τη μεγαλύτερη απήχηση και η «στρατηγική» του υπηρετεί την παραμονή του στην εξουσία και μόνον. Μοναδική του αξία: η φιλαρχία (Ατόπημα βασικό σύμφωνα με τον Ισαάκ τον Σύρο)
Το ελληνικό κρατικό μόρφωμα υπήρξε από συστάσεως του δέσμιο ενός ιδιότυπου «κοτζαμπασισμού», των τοπικών προυχόντων και προεστών που δεν αποδέχονταν την εξουσία του Καποδίστρια, κατ’αρχάς, και του οποίου η δολοφονία σφράγισε εν πολλοίς τη μοίρα του κράτους που τελικά οικοδομήθηκε. Σταδιακά η κεντρική εξουσία ισχυροποιήθηκε έναντι των τοπικών αρχόντων, αλλά η νοοτροπία των κοτζαμπάσηδων δεν ξεριζώθηκε ποτέ. Η πλειονότητα των πολιτικών αρχηγών έμαθαν να λειτουργούν περισσότερο ως φύλαρχοι-γενάρχες και λιγότερο ως ηγέτες. Οι πολιτικές οικογενειακές δυναστείες ήταν και είναι νομοτελειακό φαινόμενο σε μια κοινωνία που δεν εκπαιδεύθηκε να αναζητά ηγέτες, αλλά προστάτες. Το φαινόμενο δε της επικράτησης των ηγεμόνων έναντι των ηγετών, δεν αφορά μόνο την πολιτική (με τη στενή έννοια του όρου), αλλά σχεδόν κάθε έκφανση της κοινωνικής μας ζωής: τη δημόσια διοίκηση, το στράτευμα, το πανεπιστήμιο, την εκκλησία, τον αθλητισμό, την επιχειρηματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι, ότι έχουμε περίσσευμα κρατισμού και έλλειμμα κράτους, περίσσευμα εκπαίδευσης και έλλειμμα παιδείας, περίσσευμα προπαγάνδας και έλλειμμα ενημέρωσης, περίσσευμα λαϊκισμού και έλλειμμα δημοκρατίας, περίσσευμα ατσιδοσύνης, επιχειρηματικής μαγκιάς και διαπλοκής και έλλειμμα εξωστρεφούς και δυναμικής επιχειρηματικότητας και καινοτομίας.
Το βασικό χαρακτηριστικό του ηγέτη (από όσα προαναφέρθηκαν) είναι η προσήλωση του σε ένα σύστημα αξιών που τον υπερβαίνει (Ταπείνωση σε κάτι πάνω από οτιδήποτε). Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που σοβαρό έλλειμμα ηγετών υπάρχει σε όλη την Ευρώπη: η Ευρώπη δείχνει να έχει εγκαταλείψει τις βασικές της αξίες, το να υπηρετεί τον άνθρωπο, τη δημοκρατία, την προσήλωση στην υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη. Υπάρχουν και άλλες σημαντικές παράμετροι που συμβάλλουν (media-κρατία, διαπλοκή πολιτικής με επιχειρηματικά-
Όταν κάνουμε την αυτοκριτική μας και επανακαθορίσουμε τις αξίες μας, ηγέτες θα προκύψουν ξανά.
Ως τότε θα μας κυβερνούν ηγεμόνες.
Αναρτήθηκε γιά προβληματισμό.
Στ.Καραματζιάνης
Μπήκαμε στο τελευταίο μήνα του έτους και κατά παράδοση στο μήνα που γίνονται και οι απολογισμοί των πεπραγμένων. Έχω τη γνώμη ότι θα πρέπει οι εκπρόσωποι μας στο Δήμο με όποια ιδιότητα έχουν θα πρέπει να μας ενημερώσουν για την δράση τους τη χρονιά που πέρασε .Τι έγινε και τι δεν έγινε. Έχουμε πράγματι ανοιχτά αρκετά θέματα:
και πολλά άλλα.
Το ίδιο –όσον αφορά την ενημέρωση- θα πρέπει να γίνει και με τους συλλόγους .
Ας αρχίσουμε λοιπόν ,ο δημόσιος διάλογος δεν βλάπτει κανένα ,μόνο όφελος μπορεί να προκύψει .
Kαλές Γιορτές
Νίκος Λαγός
Η συντριβή του συστήματος και το τέλος του διεστραμμένου «εγώ».
Χειρότερο απʼ το βλέμμα ενός δαρμένου σκύλου είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου σαν δαρμένου σκύλου. Το βλέμμα του φόβου που δεν τον φιλτράρει η λογική, που δεν τον αναιρεί καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει χειρότερος φόβος απʼ τον αόριστο φόβο. Δεν ξέρεις τι πρέπει να φοβάσαι και καταλήγεις να φοβάσαι τα πάντα. Λίγο πριν απʼ το τέλος, φοβάσαι τον φόβο σου και καταλήγεις να φοβάσαι τον εαυτό σου.
Γέμισαν οι δρόμοι τέτοια βλέμματα. Άνθρωποι που δεν ξέρουν τι πρέπει να φοβούνται, σαν τα σκυλιά που περιμένουν το χτύπημα. Πού πάμε; Τι θα μας συμβεί; Κανένας δεν μπορεί νʼ απαντήσει αλλά και κανένας δεν θέλει. Τι κακό θα συμβεί; Θα χάσουμε τη δουλειά μας, το σπίτι; Θʼ αναγκαστούμε να ζήσουμε με λιγότερα; Η τηλεόραση 52 ιντσών δεν θα προσφέρει καμιά απόλαυση; Θʼ αναγκαστούμε να ψάχνουμε στα σκουπίδια; Θα είμαστε υποχρεωμένοι να πίνου- με ρετσίνα με τον γείτονα που δεν γνωρίζουμε καν, όπως σʼ εκείνες τις ταινίες με τον Ρίζο και τη Βλαχοπούλου; Υπάρχει περίπτωση να χτυπήσει η πόρτα και να είναι ο διπλανός που ζητάει ένα λεμόνι; Ποιο απ όλα είναι το δικό μας σενάριο;
Δεν είμαι σίγουρος πως η πτώχευση είναι η καταστροφή της Ελλάδας. Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που θα πτωχεύσει. Η Παιδεία των προσωπικών Πανεπιστημίων και της κομματικής συναλλαγής; Οι εφορίες της διαφθοράς; Τα νοσοκομεία με το φακελάκι; Μήπως θα συντριβεί το πολιτικό μας σύστημα, αυτή η μεγάλη αποθήκη με ψεύτες, φαφλατάδες και ανεπάγγελτους; Θʼ αναγκαστεί ο Δημήτρης Ρέππας να γίνει οδοντογιατρός, ο Καραμανλής δικηγόρος και ο Βενιζέλος αδύνατος; Ποια, αλήθεια, είναι η μεγάλη καταστροφή που φοβόμαστε;
Υπάρχουν πολλά που θα χάσουμε, αλλά δεν ξέρω αν είναι αυτά που δικαιούμαστε και πολύ περισσότερο αυτά που χρειαζόμαστε. Στη γειτονιά μου θα κλείσουν τα 7 καταστήματα μανικιούρ-πεντικιούρ και τα 6 κομμωτήρια και θα μείνει μόνο ο ένας φούρνος που θα πουλάει είδος ανάγκης: ψωμί. Οι κυρίες θα πάψουν να ισορροπούν επικίνδυνα πάνω σε αφόρετες γόβες και τεχνητές επιθυμίες. Οι τράπεζες δεν θα έχουν διακοποδάνεια. Ο Ρέμος δεν θα βρίσκει κανέναν να του ρίξει δυο γαρύφαλλα. Η Φιλιππινέζα δεν θʼ αναθρέφει πια τα παιδιά. Οι σύγχρονες μανάδες ίσως δεν θʼ αναφωνούν «δεν αντέχω», γιατί θʼ ανακαλύψουν τη σημασία και της λέξης και της αντοχής. Τα παιδιά μας, όταν βγάζουν με 10 το λύκειο, θα πηγαίνουν σε κάποια τεχνική σχολή και όχι στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου που αναλαμβάνει να βαφτίσει τους κατιμάδες επιστήμονες με το αζημίωτο.
Ίσως χρησιμοποιούμε το κινητό τηλέφωνο όπως σε όλη την Ευρώπη, για να επικοινωνούμε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Το «ουάου» θα πάψει να είναι το υποκατάστατο του οργασμού στις κουβέντες που ψάχνουν την επιβεβαίωση της ανοησίας. Μπορεί να ψάξουμε περισσότερο τον πραγματικό οργασμό, μαζί με τους κανονικούς ανθρώπους που θα μας κάνουν να τους εκτιμάμε. Θʼ αρχίσουμε να αξιολογούμε ποιος είναι ικανός και χρήσιμος και όχι αναγνωρίσιμος.Οι μανάδες δεν θα ζητάνε αυτόγραφο από την Τζούλια για τις κόρες τους.
Πιο πολύ, νομίζω, θα καταστρέψουμε με τα χέρια μας εκείνο το διεστραμμένο «εγώ» που επιμένει να μας αξιολογεί και να μας συγκρίνει με βάση τις πισίνες, τη μάρκα του αυτοκινήτου και τις κακόγουστες καρό ταπετσαρίες που φοράμε επειδή γράφουν Burberry. Μπορεί να μη θέλουμε πια να γίνουμε πλούσιοι, αλλά ουσιαστικοί. Μπορεί ίσως και νʼ αγαπηθούμε περισσότερο, ανακαλύπτοντας τη συλλογικότητα και το ενδιαφέρον για μια ζωή που είναι κοινή. Οι επιπόλαιοι θα ξαναγίνουν επιπόλαιοι και δεν θα είναι πια τρέντι.
Οι αγρότες θα επιστρέψουν στα χωράφια. Και οι Ουκρανές, που έτρωγαν τις ψεύτικες επιδοτήσεις, στα σπίτια τους. Στα καφενεία των χωριών θα συζητάνε ξανά ποιο παιδί πρόκοψε και όχι ποιο πήγε σε ριάλιτι. Οι DJs, οι image makers, οι κουρείς σκύλων, ίσως χρειαστεί να βρουν μια άλλη δουλειά.
Το σύστημα της αξιολόγησής μας θʼ αλλάξει και ίσως απαιτήσουμε πραγματικά να τιμωρηθούν αυτοί που τα έφαγαν. Παρουσία μας, πάντα. Ίσως δεν ξαναψηφίσουμε εκείνους που μας έφεραν σε αυτήν τη θέση. Και ίσως καταλάβουμε πως τα κοράκια του εξτρεμιστικού καπιταλισμού, που φαίνονταν καναρίνια μέσα από τα κουστούμια και τις τηλεοράσεις, ήταν αυτοί που μας εξαπάτησαν την ώρα που ζαλιζόμασταν με Johnnie Black. Ίσως ψάξουμε για μια πιο δίκαια ζωή, χωρίς να μετράμε την απόδοση δίκιου με τη σύγκριση τραπεζικών λογαριασμών.
Μπορεί ξαφνικά οι καλλιτέχνες νʼ αρχίσουν να παράγουν κι αυτοί, πατώντας σε αυτό που είναι ζωή και όχι στις κρατικές επιδοτήσεις, σαν να πουλάνε βαμβάκι, και στις δημόσιες σχέσεις.
Δεν είμαι σίγουρος πως όλα αυτά είναι κακά. Ναι, θα υπάρξουν χιλιάδες άνεργοι. Θα χτυπηθεί το Δημόσιο. Αυτό που βρίζουμε όλοι πως είναι αντιπαραγωγικό, μας ταλαιπωρεί και δεν μας εξυπηρετεί. Θʼ απολυθούν κάποιοι απʼ αυτούς που μπήκαν με ρουσφέτι, γλείψιμο, αναξιοπρέπεια. Τα επαρχιακά μουσεία της χώρας δεν θα έχουν δέκα κηπουρούς, θα καταργηθούν οι «Οργανισμοί Αναξιοπαθούντων Κορασίδων» και οι «Πολιτιστικοί σύλλογοι για τη σουρεαλιστική προσέγγιση της ζωής του Λάμπρου Κατσώνη». Οι ανύπαντρες κόρες αξιωματικών δεν θα παίρνουν επίδομα. Και όσες απʼ αυτές είναι επώνυμες δεν θα είναι «κατά του γάμου από άποψη», για να παίρνουν το επίδομα.
Φοβάμαι, όπως όλοι. Αλλά θέλω και να συντριβεί ένα σύστημα που αναπαράγει τη σαπίλα. Που βαφτίζει Δημοκρατία τον διεφθαρμενο του εαυτό, Δικαιοσύνη την ατιμωρησία του κι ευτυχία την κενότητα και τον ευδαιμονισμό. Φοβάμαι. Γιʼ αυτό θέλω να τελειώνουμε.
Να Είστε καλά Εσείς και οι Οικογένειες σας!
Σας Χαιρετώ
Τάσος Κρητικός
* Η Εικόνα είναι παρμένη από το blog του κ.Βαξεβάνη με αφιέρωμα με ιδιο τίτλο
Αναλαμβάνοντας προ 2ετίας την διακυβέρνηση της χώρας η Σωτήρια (νυν ) τώρα Κυβέρνηση ενθυμούμαι υπεσχέθη 5% του ΑΕΠ γιά την παιδεία, παντοτινό όνειρο της ΔΟΕ και ΟΛΜΕ και επί πλέον 1δις ευρώ ενίσχυση, από τον κρατικό προϋπολογισμό.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Το έργο αυτό δημοπρατείται με μελέτη που έχει συντάξει η παραπάνω Υπηρεσία. Απο την Τεχνική περιγραφή του έργου προκύπτει ότι το έργο αφορά διαπλάτυνση οδού και κατασκευή τεχνικών έργων μόνο στο τμήμα από θέση «Παλιόχωρα” έως Μαυρίκι.(3,37 km Περίπου )
Εάν και οι δικοί μας Δημοτικοί άρχοντες έχουν όρεξη ας ασχοληθούν με το θέμα και ας μην αφήσουν την ευκαιρία αυτή να πάει χαμένη. Χρόνος έστω και την τελευταία στιγμή υπάρχει.
"Aπάντηση για δημαρχειο"
Στα σχόλια που γράφονται στο astrosnews για το όνομα του προέδρου των Βερβένων για την κατασκευή του δημαρχείου στο δημοτικό σχολείο Βερβένων έχω να απαντήσω τα εξής .
Ο πρόεδρος των Βερβένων σε οποιαδήποτε δήλωση του φέρει και την υπογραφή του .
Απαντώ λοιπόν στους ανώνυμους λασπολόγους ,πού κακώς τους δίνουν το δικαίωμα να σχολιάζουν χωρίς όνομα , ότι τίποτα από αυτά που ακούγονται δεν ισχύει .
Οι Βερβενιώτες όμως θέλω να είναι σίγουροι ότι ο πρόεδρος που επέλεξαν θα διαφυλάξει στο ακέραιο αυτά που παρέλαβε από τους προγόνους του και το μόνο που έχει να κάνει στην θητεία του είναι η προσφορά .
Με τιμή
Νίκος Καρκούλης
Πρόεδρος Βερβένων
Παραθέτουμε το σχόλιο και τον σύνδεσμο σ' αυτό γιά ολοκληρωμένη απόψη των αναγνωστών:
giorgos says:
Αυγούστου 13, 2011 at 7:53 μμ
ο αγαπητοs προεδροs των βερβενων κ.καρκουληs εριξε μια βομβα μεγατονων.Η βομβα ειναι η εξηs.TO ΝΕΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΕΡΒΕΝΩΝ TO OΠΟΙΟ ΠΡΟΦΑΝΩΣΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΒΕΡΒΕΝΙΩΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ;ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ ΓΚΑΥΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ.ΛΙΓΟ ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙ (http://astrosnews.gr/?p=19203)
Οσοι αναγνώστες επιθυμούν να τοποθετηθούν γιά τα Αρθρα που δημοσιεύονται στα Βέρβενα .Νετ μπορούν να το πράξουν με email και οι αναρτήσεις θα δημοσιεύονται στη δεξιά στήλη στο Μενού: "ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ!" επιλογή: " Το Βήμα σου!"
Εμείς στα Vervena.Net, επιθυμούμε - όπως το έχουμε ήδη δηλώσει - μέσα από αυτό το βήμα να συμβάλλουμε στην πρόοδο και στην ανάπτυξη του χωριού μας.
Σ' αυτό πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλλει και η δυνατότητα που δίνουμε στον κάθε Βερβενιώτη και μη να διατυπώσει ελεύθερα τις σκέψεις του και δημόσια μέσα από αυτό το βήμα.
Δεν λογοκρίνουμε κανένα άρθρο και δεν επιθυμούμε να κάνουμε κριτική σε κανένα άρθρο, άσχετα αν συμφωνούμε ή όχι με το περιεχόμενο του.
Τα Vervena.Net όμως δεν απευθύνονται μόνο σε συγκεκριμένη γενιά Βερβενιωτών, αλλά θέλουμε να αγκαλιάσουμε όλες τις γενιές των Βερβενιωτών.
Γι αυτό καλούμε δημόσια και παρακαλούμε θερμά όλους τους αρθρογράφους μας γιά τα παρακάτω:
ι) Να αποφεύγουμε να διατυπώνουμε γενικόλογους σχολιασμούς ειδικά αν αυτοί θίγουν έμεσα ή άμεσα συγκεκριμένα πρόσωπα ή καταστάσεις.
ιι) Να επιδιώκουμε τον ευρύτερο διάλογο μεταξύ μας και να αποφεύγουμε προσωπικές δημόσιες αντιπαραθέσεις,
ιιι) Να προσκομίζουμε προς δημόσια ενημέρωση τυχόν άρθρα ή κείμενα που αφορούν γεγονότα του παρελθόντος, ώστε οι νεότεροι να μπορούν να συμμετέχουν και να μπορούν να σχηματίσουν ιδία άποψη επί των γραφομένων.
ΟΛΟΙ μας συμμετέχουμε οικειοθελώς σ'αυτή την προσπάθεια με γνώμονα και με κοινό παρονομαστή το καλό του χωριού μας, των Βερβένων.
ΟΛΟΙ μας λοιπόν ας διαφυλάξουμε ότι με κόπο δημιουργούμε!
ΕΜΕΙΣ στα Vervena.Net είμαστε ανοιχτοί στον καθένα ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ επίπεδο και διάλογο.
Επιθυμούμε μέσα από τα βάθη της καρδιά μας να μπορέσουμε να συμβάλλουμε στα μέγιστα γιά την σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ μας.
Οφείλουμε να κληροδοτήσουμε ένα μέλλον στις νέες γενιές που να είναι περήφανοι γιά το μακρινό αλλά το πρόσφατο παρελθόν τους!
Μ' Αδελφικούς Χαιρετισμούς
Οι Βερβενιώτες
ΠΡΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΒΕΡBΕΝΙΩΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Δημοτικής ,Μέσης και Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης Βερβενιώτικης καταγωγής,
σας χαιρετώ.
Εδώ και αρκετό καιρό έχω αρχίσει να ερευνώ με στόχο να γράψω την «Ιστορία της εκπαίδευσης στα Βέρβενα από την ίδρυση του Νεοελληνικού κράτος μέχρι σήμερα.»
Όλοι γνωρίζουν πως από αυτό το μικρό αγροτικό χωριό με κόπους και στερήσεις σπούδασαν πολλά παιδιά διάφορες επιστήμες και τέχνες. Οι σχολές όμως που έχουν σχέση με την Εκπαίδευση και την Αγωγή ,κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στις προτιμήσεις των Βερβενιωτών νέων ,για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης.
Ένα τμήμα της εργασίας μου περιλαμβάνει τους Βερβενιώτες Εκπαιδευτικούς ,όλων των βαθμίδων.
Θα ήμουν βαθύτατα ευγνώμων , εάν συμμετείχατε στην προσπάθειά μου στέλνοντας μία φωτογραφία και ένα σύντομο Βιογραφικό, μέχρι 10-15 δακτυλογραφημένες σειρές στη Διεύθυνσή μου: gkapra@gmail.com ή
Ένα απλό ευανάγνωστο κείμενο και μια φωτογραφία στη διεύθυνση του σπιτιού μου, εάν δεν έχετε την ευχέρεια ή το χρόνο για τη χρήση του Ηλεκτρονικού Υπολογιστή.
ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΑΠΡΑΝΟ (δάσκαλο)
ΜΕΛΙΓΟΥ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ
Τ.Κ:22001
Με εκτίμηση
Γεώργιος Καπράνος
ΑΠΟ ΤΑ ΕΥΚΟΛΑ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ.
Όλοι οι Βερβενιώτες πρέπει να αισθανόμαστε τυχεροί κι ευτυχείς, για το ελεύθερο και δημοκρατικό βήμα του Vervena.Net που δημιούργησαν και διατηρουν με μεγάλη επιτυχία, οι εκλεκτοί και αγαπητοί σε όλους μας κ. Αφοι Δ. και Στ. Κ. Καραματζιάνη.
Αυτός ο ιστότοπος μπορεί και πρέπει να γίνει ο μοχλός ανάπτυξης και παιδείας του χωριού μας. Πρέπει να διαφυλάξουμε το κύρος του, χωρίς υπερβολές, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, αναβαθμίζοντας έτσι το επίπεδο του πολιτισμού μας.
Ξεκινήσαμε θαυμάσια και βαδίζουμε με βήματα σταθερά, προς το όνειρο που έπλαθε ο καθένας μας για το χωριό μας, από τα αξέχαστα παιδικά μας χρόνια. ‘’Πράματα και θάματα’’ έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, ό,τι πολύτιμο και χρήσιμο κρύβαμε στα θησαυροφυλάκια της ψυχής μας και τα συρτάρια του σπιτιού μας . Λογοτεχνήματα, αρχεία, ειδήσεις για τα δρώμενα του χωριού μας , νοσταλγικές φωτογραφίες από το αξέχαστο παρελθόν του, απόψεις, ιστορικά στοιχεία, προτάσεις, ερασιτέχνες φωτογράφοι, γιορτές και πανηγύρια, αθλητικά και άλλα , είναι μερικά απ’ αυτά.
Ένα παρήγορο μήνυμα μας φέρνουν όλα αυτά, μια βάσιμη ελπίδα, πως θα γίνει κι εδώ σε τούτο το παραμελημένο χωριό μας , το θαύμα του ελβετικού χωριού, όπως έγινε στην Ανάβρα της Μαγνησίας, από το υποδειγματικό και εμπνευσμένο ζευγάρι Τσουκαλά. Μια ελπίδα πως θα εξαφανιστούν οι εγωισμοί μας, τα μικροσυμφέροντα, οι μικροπρέπειες και οι σκοπιμότητες , που δεν αφήνουν ν’ανθίσει η αγάπη και η συνεργασία για το καλό όλων μας. Η οικονομική κρίση δεν πρέπει να μας φοβίζει. Μπορούμε να κάνουμε πολλά, με πολύ λίγα χρήματα ή και καθόλου. Όλοι μαζί μπορούμε να βρούμε και τα πολλά. Υπάρχουν λύσεις, αν δώσουμε την πολιτική μας δύναμη με τέχνη και εξυπνάδα εκεί που πρέπει. Ας μην ξεχνούμε πως <<εν τη ενώσει η ισχύς>>. Aν δεν ξεκινήσουμε χρησιμοποιώντας τις μαγικές δυνάμεις της αγάπης, της συνεργασίας , του σεβασμού και της αλήθειας, τότε όλα θα μείνουν στο internet και τ’όνειρο θα ξεθωριάσει, όπως γίνεται συνήθως , όταν φεύγει ο ενθουσιασμός.
Ας ξεκινήσουμε από τα εύκολα και βασικά, για να πάμε στα δύσκολα. Από τα απλά στα σύνθετα, από τα εφικτά ή πραγματοποιήσιμα, με σχέδιο κι επιμονή. Αν δεν οργανωθούμε για να λειτουργούμε σωστά, τότε θα πάθουμε τα ίδια που έπαθε η πατρίδα μας. Ας σκεφτούμε όλοι , πως το χωριό μας μοιάζει με ένα ωραίο και καθαρό σπίτι , που το χαίρονται όσοι κατοικούν σ’αυτό. Είναι ωραίο και καθαρό το χωριό μας.? Χωρίς δισταγμό θα έλεγα ναι!! Μπορούμε όμως να το τελειοποιήσουμε, αρχίζοντας από τα εύκολα και βασικά αγαθά της ύπαρξής μας, την καθαριότητα και την αισθητική.
Α. Τι μπορούμε να συζητούμε για να βελτιώσουμε την καθαριότητα..
Το τοπικό μας συμβούλιο έχει εξαγγείλει ότι με τη βοήθεια του Δήμου Β,Κ, και εθελοντική εργασία, θα γίνει η καθαριότητα του χωριού μας. Πότε όμως? Πρέπει οπωσδήποτε να προγραμματισθεί η ημερομηνία, να ανακοινωθεί, για να ενημερωθούν όλοι όσοι θελήσουν να παρευρεθούν για να βοηθήσουν. Κατά τη δική μου άποψη, η πιο κατάλληλη ημερομηνία είναι η Κυριακή 5η Ιουνίου 2011, γιατί τότε αρχίζει η καλοκαιρινή περίοδος κι ο κόσμος μας σιγά-σιγά, επανέρχεται από τα χειμαδιά , στο χωριό μας.
Για να αξιοποιήσουμε πιο αποτελεσματικά εκείνη την ημέρα. μπορούμε να την αφιερώσουμε στο περιβάλλον του χωριού μας και να την καθιερώσουμε ως μια μόνιμη γιορτή, που θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, με συγκεκριμένο πρόγραμμα και σοβαρότητα.
Πριν ξεκινήσει η καθαριότητα, μπορούν να γίνονται συζητήσεις, ανταλλαγή απόψεων, ομιλίες, προτάσεις, να βγαίνουν συμπεράσματα, και να παίρνονται αποφάσεις (μια δυο θα έλεγα) οπωσδήποτε πραγματοποιήσιμες, σε προκαθορισμένο χρόνο.
Mερικά από τα θέματα που μπορούν να συζητούνται (να ζητούνται από κοινού), να διερευνώνται μέσω συνομιλίας, αντιπαράθεσης ή διαφωνίας, είναι και τα ακόλουθα .
Η συσκευασία των απορριμμάτων, η ανακύκλωση, η καθαριότητα των κάδων αποκομιδής και η καθαριότητα του περιβάλλοντος χώρου , που είναι τοποθετημένοι.
Η καθαριότητα των εγκαταλειμμένων αυλών.
Η καθαριότητα του χειμάρρου Κνακία και ιδιαίτερα δεξιά κι αριστερά των γεφυριών που περνοδιαβαίνει ο κόσμος και παρατηρεί με προσοχή το ρέμα.
Β. Αυτά που μπορούμε να συζητούμε για την αισθητική του χωριού μας. είναι τα ακόλουθα.
Τα χαλάσματα και οι τρόποι αξιοποίησης ή βελτίωσής τους ( βλέπε για παράδειγμα, το μύλο του Κουτούζου ).
Ο χρωματισμός των σπιτιών (όσες επιφάνειες βάφονται ή ασπρίζονται).
Ο καθαρισμός των υπαίθριων έργων του λαϊκού μας γλύπτη Κ.Γκαύρου, η συντήρησή τους και η βελτίωση ή αναβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου τους.
Η εξαφάνιση των ρωγμών και λακκουβών των δρόμων.
Η αντικατάσταση των τοίχων ξερολιθιάς, με κτιστούς και χρήση ασβεστο-τσιμεντο-κονιάματος (παραδοσιακός τρόπος με αρμούς).
Η δημιουργία δενδροστοιχιών (όπου υπάρχει δυνατότητα, για παράδειγμα στη νότια πλευρά του δρόμου, από το σπίτι του κ. Νίκου Γ. Καρτσούνη μέχρι τη μεγάλη βρύση), με σχέδιο και κατάλληλα δέντρα.
Οι γλάστρες με τα λουλούδια στα παράθυρα των σπιτιών, των μπαλκονιών, των αυλών και των τοίχων των δρόμων.
Η σηματοδότηση των ιστορικών μας πυργόσπιτων, που έχω γράψει επανειλημμένως και κανείς δεν εξέφρασε τη θέληση να την πραγματοποιήσουμε., αν κι έχω εξασφαλίσει δωρεάν όσες μαρμάρινες πλάκες χρειασθούν. Έχω επίσης ετοιμάσει και τα σχέδια της εμφάνισης των πλακών.
Η σωστή περίφραξη των κήπων (με τοίχους ή ξύλα).
Η αντικατάσταση ή το φρεσκάρισμα της ενδεικτικής πινακίδας του χωριού μας με το υψόμετρο των 1160 μ., στην είσοδο του χωριού μετά το κοιμητήριο.
Η σηματοδότηση όλων των ταβερνών, του ξενώνα και των δημόσιων κτιρίων του χωριού. Έχω ετοιμάσει όλα τα σχέδια των πινακίδων (ταμπελών) των ταβερνών και του ξενώνα. Aπομένει μόνο η επικοινωνία με τους ιδιοκτήτες , για την κατασκευή τους. Είναι απαράδεκτο να μην υπάρχει έστω και μια πινακίδα, για δείγμα , σ’ολόκληρο το χωριό μας,. Η εργασία μου αυτή φυσικά είναι εθελοντική. Μη φοβηθεί κάποιος πως θα του ζητήσω χρήματα. Ο σκοπός μου είναι να συμβάλω κι εγώ στην αναβάθμιση της αισθητικής του χωριού μας. Καλό θα ήταν να είχαμε ένα γλύπτη Βερβενιώτη να μας χάριζε μερικά αγάλματα, ή ένα λαϊκό γλύπτη σαν τον Κ.Γκαύρο, για να ομορφαίναμε όλους τους δημόσιους χώρους του χωριού μας.
Αγαπητοί μου συμπατριώτες, τι πιστεύετε γι αυτά που προτείνω? Είναι δύσκολο να γίνουν? Εσείς τι προτείνετε. Γράψτε μου τις παρατηρήσεις σας και τις δικές σας ιδέες ή αντιρρήσεις.
ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ.
Επειδή παρατηρώ πως απουσιάζουν εντελώς από την ιστοσελίδα του χωριού μας Vervena.Net οι νέοι του χωριού (μαθητές του δημοτικού σχολείου ) που είναι η ελπίδα του αύριο, προτείνω να δημιουργήσουμε μια στήλη, που σκοπό θα έχει, να φιλοξενεί εργασίες τους, που θα επιλέγουν οι ίδιοι οι μαθητές, με τη βοήθεια των δασκάλων τους (έργα ζωγραφικής, εκθέσεις ιδεών και ό,τι ωραίο σκέπτονται για το χωριό μας) Μια ερώτηση προς τους μαθητές και δασκάλους θα μας έδειχνε το δρόμο. ..
ΑΠΟΓΡΑΦΗ.
Είναι γνωστό πως για να μας υπολογίζουν ως χωριό και να μας χορηγούν χρήματα για έργα, πρέπει ν’απογραφούν στα Βέρβενα, τουλάχιστο πάνω από 300 άτομα.
Για το λόγο αυτό, πρέπει το τοπικό μας συμβούλιο, να προγραμματίσει για το σκοπό αυτό ,την 22α Μαΐου 2011, ημέρα Κυριακή, να την ανακοινώσει εγκαίρως, για να ενημερωθούν όλοι οι Βερβενιώτες όπου κι αν ευρίσκονται.
Για να έχει επιτυχία η απογραφή κι ενδιαφέρον , καλό θα είναι να συνδυασθεί με την ανάμνηση της μάχης Βερβένων της 19ης Μαΐου 1821. Σύνθημά μας, <<όλοι στα Βέρβενα για την απογραφή>>.
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ.
Κάθε φορά που σκέπτομαι πως ο πρωτεργάτης κι ελευθερωτής του γένους των Ελλήνων, ο θρυλικός Γέρος του Μοριά Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, περπάτησε κι έδρασε στο χωριό μας, εκτός από τη συγκίνηση και την υπερηφάνεια που νιώθω, αισθάνομαι και ντροπή σαν Βερβενιώτης, για δυο κυρίως λόγους.
Ο πρώτος είναι η αδιαφορία μας για το ιστορικό πυργόσπιτο του προύχοντα Γιάννου Αδραχτά, που έμεινε απροστάτευτο πρώτα από εμάς κι έπειτα από την ελληνική πολιτεία. Αντί να προβάλλουμε αυτό το σπίτι , που αξιώθηκε να στεγάσει τους πρωταγωνιστές της εθνικής μας απελευθέρωσης από τον τουρκικό ζυγό ( το αναφέρουν οι ιστορικές πηγές,) προβάλλουμε το σπίτι του Αυγουστή, βασιζόμενοι μόνο στην προφορική παράδοση.
Ο δεύτερος λόγος, είναι που δεν αξιωθήκαμε να ανεγείρουμε μια προτομή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη , στον ιστορικό μας χώρο, να συντηρήσουμε τα τρία ιστορικά αλώνια και να τα σηματοδοτήσουμε. Είναι απαράδεκτη η σιωπή ιδιαίτερα των μορφωμένων συμπατριωτών μας , που δε βρήκαν τη δύναμη να εκφράσουν ένα λόγο συμπαράστασης , για τις προτάσεις που δημοσίευσα κατά καιρούς, στην τοπική εφημερίδα ‘’Κυνουρία’’. Αγαπητοί φίλοι, γιατί έπεσε τόση φτώχεια εδώ και χρόνια σ’αυτόν τον ωραίο τόπο? Μήπως αυτός είναι και ο λόγος που μείναμε πίσω? Δε θέλω να πιστέψω πως μόνο εγώ είμαι ο αληθινός πατριώτης.
Η δική μου πρόταση για το άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, αν και δεν είναι μεγαλειώδης, όπως οι προηγηθείσες των δύο εκλεκτών συμπατριωτών μας, , είναι ακριβώς η ίδια, μ’αυτήν που είχα προτείνει στον τότε πρόεδρο και το τοπικό συμβούλιο του χωριού μας , με το από 2 Ιουνίου 2006 έγγραφο του Συλλόγου Πατριωτών και Φίλων Βερβένων .Δυστυχώς αν και η προτομή τότε κόστιζε 5000 ευρώ ( έξοδα χυτηρίου και ελάχιστη αμοιβή για τον καλλιτέχνη γλύπτη Παύλο Κουγιουμτζή που μας χάριζε το εκμαγείο ,επειδή το είχε χρησιμοποιήσει για προτομή που αποκαλύφθηκε πριν από οκτώ χρόνια , σε μια πλατεία του Αμαρουσίου Αττικής) δεν κατορθώσαμε να εισπράξουμε εκτός από τη δική μας συνεισφορά ούτε ένα λεπτό και το εκμαγείο περιμένει ακόμα στο εργαστήριο του καλλιτέχνη. Έκτοτε όπως θα έχετε διαπιστώσει, δεν τολμώ να διατυπώσω πρόταση, αν δεν είμαι απολύτως βέβαιος πως μπορεί να πραγματοποιηθεί. ‘’ Δει δη χρημάτων’’. Απ’εδώ και πέρα, τα κεφάλια μέσα.
Διαβάστε τώρα και την απάντηση του τοπικού συμβουλίου Βερβένων που λόγω Καποδίστρια, έψαχνε να εύρει γραμματέα για να του συντάξει την απάντηση και βγάλτε τα συμπεράσματά σας. (η απαντηση σε μορφή .pdf είναι διαθέσιμη ΕΔΩ!)
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Με εκτίμηση και πατριωτικούς χαιρετισμούς,
Γεώργιος Αναστ. Τακλής.
(Σημείωση από Vervena.Net: Ζητάμε συγνώμη από τον αγαπητό Γ.Τακλή γιά την καθυστερημένη ανάρτηση του άρθρου του αλλά λόγω του τρόπου αποστολής ήταν αδύνατη η εγκαιρη ανάρτησή του πριν το Πάσχα! Ευχαριστούμε γιά την κατανόηση και τα καλά του λόγια! Πράγματι: "Όλοι μαζί μπορούμε...γιά το χωριό μας, τα Ιστορικά Βέρβενα! "
Αξιότιμε Κύριε Δήμαρχε, χαίρετε.
Σας καθιστώ γνωστό ότι εδώ και αρκετόν καιρό έχουν τοποθετηθεί πινακίδες στην πασίγνωστη για τους κατοίκους της περιοχής μου , και όχι μόνο, παραλία ΜΠΑΤΑΡΟΛΑ.
Οι νέες όμως πινακίδες μετονομάζουν την πασίγνωστη ,επαναλαμβάνω ,παραλία ΜΠΑΤΑΡΟΛΑ σε <<ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΕΡΒΕΝΩΝ >>.
Γνωρίζοντας ότι, κατά τον ισχύοντα ΚΩΔΙΚΑ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ (Μέρος Α’, Κεφ.Α’ άρθρο 8), η ονομασία και μετονομασία οικισμών ,συνοικισμών, οδών και πλατειών αποτελεί αρμοδιότητα των ΟΤΑ και μόνο με την έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου ο Δήμος προχωρεί στην υλοποίηση των παραπάνω διατάξεων ,απορώ και ρωτώ: Η αλλαγή του ονόματος από ΜΠΑΤΑΡΟΛΑ σε ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΕΡΒΕΝΩΝ (υψόμετρο 1300μ.) έγινε από το Δήμο Βόρειας Κυνουρίας;
Αν η απάντηση είναι ΝΑΙ, τηρήθηκαν οι προαναφερθείσες διατάξεις;
Αν η απάντηση είναι ΟΧΙ ,αποτελεί χρέος του Δήμου να αποκαταστήσει την ιστορική πραγματικότητα αφαιρώντας τις αυθαίρετες πινακίδες.
Άστρος 3-4-2011
Με τιμή
Στ.Παπαντώνης
Σημείωση: ( Η επιστολή μας κοινοποιήθηκε από τον Πρόεδρο Βερβένων όπου και μας εστειλε και την εξής απάντηση γιά ανάρτηση: )
ΑΠΑΝΤΗΣΗ Αστρος 15/04/2011 Νίκος Καρκούλης Πρόεδρος Βερβένων
Κύριε Παπαντώνη
Με αφορμή της επιστολής σας για τις αυθαίρετες κατά την γνώμη σας πινακίδες στην παραλία του δήμου μας με την ονομασία ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΕΡΒΕΝΩΝ θα ήθελα να σας απαντήσω τα εξής .
Ειλικρινά δεν περίμενα από έναν άνθρωπο πού αρκετά χρόνια έχει ασχοληθεί με την τοπική αυτοδιοίκηση και μάλιστα έχοντας τιμητική θέση αντιδημάρχου , γιατί άφησε ένα σοβαρό κατά την γνώμη του θέμα άλυτο και αφού πέρασαν μερικές τετραετίες μεταφέρει το πρόβλημα σε άλλους.
( οι πινακίδες είναι από το 1995).
Για να σας αποκαταστήσω όμως την ιστορική πραγματικότητα και να μην απορείτε σας παραπέμπω στο νόμο 4033/1929 της εφημερίδα της κυβερνήσεως που αναφέρει ότι το πρώην Τημένιον και το Ξηροπήγαδο προσαρτώνται στην κοινότητα Βερβένων.
Σας αναφέρω κατά λέξη το νόμο.
* Εις την κοινότητα Βερβαίνων της επαρχίας Κυνουρίας
προσαρτώνται και τα χωρία Ξηροπήγαδον και Τημένιον μετά
της κτηματικής περιφερείας αυτών ως αποτελούντα την χει-
μερινήν κατοικίαν των κατοίκων Βερβαίνων. Συναπαρτίζουσι
δε μετ’ αυτής μιαν και την αυτήν κοινότητα.*
Θα ήθελα λοιπόν να σας παρακαλέσω αν τα κίνητρα της επιστολής δεν έχουν σκοπιμότητα ή υποκινούνται από κάποιους άλλους , να αφήσετε τις πινακίδες ήσυχες, και αν θέλετε να μας δώσετε συμβουλές που θα έχουν σχέση με την πρόοδο και την ανάπτυξη του δήμου μας , στον οποίον έχετε και εσείς μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση που βρίσκετε, θα είναι καλοδεχούμενες γιατί αυτά που μας γράφετε τουλάχιστον δεν ωφελούν.
Αστρος 15/04/2011
Νίκος Καρκούλης
Πρόεδρος Βερβένων