“Η Ευχή του Λαού και ο Θεός” * Οι Βερβενιώτες

Ο Λαός και ο Θεός :" Η ευχή και η γέφυρα " 

Ένας λαός, έκανε τη συνηθισμένη του βόλτα περπατώντας στους δρόμους της Ελλάδας λέγοντας την προσευχή του. Ξαφνικά λεει δυνατά:

'Θεέ μου σε παρακαλώ, άσε με να 'σου κάνω μια ευχή!'

Τότε μονομιάς, οι ουρανοί σκοτεινιάζουν, σύννεφα απλώνονται από πάνω του και η φωνή του Θεού από το υπερπέραν ακούγεται να λεει:

Επειδή ανέκαθεν προσπαθούσες και ήσουν πιστός σε εμένα με κάθε τρόπο, θα σου δώσω την ευκαιρία να κάνεις την ευχή.»

 Κι ο τύπος λεει:

Θέλω να φτιάξεις μια γέφυρα μέχρι την Πάρο, έτσι ώστε να πηγαίνω με το αμάξι μου όποια ώρα θελήσω.

Κύριος του απαντάει:

'Το αίτημα σου είναι καθαρά τεχνοκρατικό. Φαντάσου τις δαπάνες ενός τέτοιου εγχειρήματος. Τα χιλιάδες στηρίγματα που θα χρειάζονταν και θα έφταναν τα βάθη του Αιγαίου! Το τσιμέντο και το ατσάλι που θα χρειαζόταν! Μπορώ να το κάνω, αλλά μου είναι δύσκολο να εκπληρώσω την επιθυμία σου για ένα ζήτημα τόσο πεζό. Μπορείς να σκεφτείς κάτι άλλο; Μια ευχή που θα με τιμούσε και θα με δόξαζε.

 Ο Λαός σκεφτόταν για πολύ, πολύ ώρα. Τελικά λέει:

'Θεέ μου, εύχομαι να μπορούσα να καταλάβω τους πολιτικούς . Θέλω να ξέρω πώς νοιώθουν μέσα τους, τι έχουν στο μυαλό τους όταν δεν μιλούν, αλλά κυρίως όταν μιλούν, ,τι εννοούν όταν λένε 'όχι' και πώς μπορώ να κάνω ένα πολιτικό αληθινά φιλόλαο και ευπατρίδη,»

μετά από λίγα λεπτά ο Θεός του λέει:

'Θέλεις δύο λωρίδες ή τέσσερις σ εκείνη τη γέφυρα;'

Δική μας παραλλαγή βερβενιώτικη γνωστού ανέκδοτου εν όψει εκλογών