“Ολική Aνατροπή”

Αυτές λοιπόν τις αυταπόδεικτες αλήθειες όλοι σήμερα αναζητούν εναγωνίως ν’ ακούσουν και απ’ τους εκφραστές του πολιτικού συστήματος. Όμως η «ομερτά» δεν τους αφήνει.  Η αλήθεια έχει κόστος πολιτικό και η «μαφία» του πολιτικού κατεστημένου, αλλά και η αγωνία τους να ‘γαντζωθούν’ και να παραμείνουν στην εξουσία δεν τους επιτρέπει τέτοιες συμπεριφορές.

 Ποιος θα τολμήσει και με τι ‘μούτρα’, να περιγράψει ωμά την κατάσταση,  να ομολογήσει και επιμερίσει δίκαια και όχι «μαζί τα φάγαμε», τις εγκληματικές ευθύνες του πολιτικού συστήματος της μεταπολιτεύσεως, των πολιτικών, αλλά και του λαού που του επέτρεπαν να εκβιάζει τις κυβερνήσεις  για περισσότερες παραχωρήσεις με δανεικά;

Όχι μόνον δεν σεμνύνονται για  να μας ενημερώσουν, αλλά φροντίζουν συνεχώς να παραπλανούν και να φοβίζουν και απειλούν τον λαό, στην προσπάθειά τους να περάσουν τα μέτρα των εντολέων τους, και παράλληλα να τον αποπροσανατολίσουν απ’ τις ευθύνες τους,  μήπως και σώσουν το ‘τομάρι’ τους, αλλά πρωτευόντως να περισώσουν το πολιτικό σύστημα το οποίο τους αναπαράγει.

Ένα σύστημα που μας έχει ‘στηθεί’ για να υπηρετεί την ντόπια και διεθνή βρώμικη και αχόρταγη πλουτοκρατία και τους «λακέδες» της. Μια πλουτοκρατία, που στην προσπάθειά της να επιβληθεί παγκοσμίως, αναζητά πολιτική ισχύ μέσα απ’ τα στημένα πολιτικά ανδρείκελα που αναδεικνύει, δυστυχώς με τη συμμετοχή μας. Σ’ ένα θέατρο  εκλογών που διεξάγονται με ‘σημαδεμένα χαρτιά’ και στηρίζονται στον εκμαυλισμό των ψηφοφόρων από τους υποψηφίους, που αγωνιούν να εκλεγούν και κυρίως να επανεκλεγούν.

Πως είναι λοιπόν δυνατόν να περιμένουμε την σωτηρία μας απ’ αυτούς που μας έριξαν στο βούρκο και την διεθνή ανυποληψία;

Δεν βλέπουμε ότι το σύστημα στο σύνολό του, με τα μέτρα που συνεχώς μας επιβάλλει η κυβέρνηση των προθύμων, μας ρίχνει συνειδητά στη μακροχρόνια ύφεση, την φθηνή εργασία και την απαξίωση της δημοσίας και ιδιωτικής περιουσίας, αυτό που πραγματικά επιζητεί η «Τρόϊκα», για να μας εξαγοράσουν τα «κοράκια» της και να δουλεύουμε «τζάμπα» σε καθεστώς αποικιοκρατίας του περασμένου αιώνα;

Δεν  βλέπουμε ότι το πρόβλημά μας δεν είναι μόνον οικονομικό, αλλά  εξόχως πολιτικό;

Είναι γνωστό ότι διαχρονικά τα  κράτη  χρεοκοπούν αφού προηγουμένως έχει χρεοκοπήσει το πολιτικό τους σύστημα.

Από την ανατροπή του λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουμε. Μια ολική ανατροπή, που θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνει με εκλογές, που ανακυκλώνουν τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες πολιτικές και συντηρούν το σάπιο πολιτικό σύστημα.

Το σύστημα, με τους εκφραστές του, στην αποδρομή του, που έρχεται νομοτελειακά, αν του έχει απομείνει έστω και ίχνος συνειδήσεως πατρίδος, ας ενστερνισθεί αυτό που συμβουλεύει ο Μίλτων Φρίντμαν: «Όταν ξεσπάει μια κρίση, πρέπει να αναπτύσσουμε πολιτικές ώστε το πολιτικά αδύνατο να μην καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο. Τότε οι λαοί  και οι ηγέτες του είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι είναι ή ισχυρίζονται ότι είναι αναγκαίο για την αντιμετώπιση της κρίσεως. Οι περίοδοι κρίσεως είναι περίοδοι αναστολής της δημοκρατίας».

 Ας τολμήσει λοιπόν, μέσα στα πλαίσια  δημοκρατικής διεξόδου, την συναίνεση, όχι για την οικονομία που επιδιώκει, αλλά για μια συντεταγμένη άμεση στήριξη απ’ την παρούσα βουλή κυβερνήσεως έκτακτης ανάγκης, ικανών και έντιμων πατριωτών, που ευτυχώς υπάρχουν ακόμη, για να μας βγάλουν ασφαλώς από το επικίνδυνο εθνικό αδιέξοδο. Διότι  αν δεν το κάνουν μόνοι τους, να είναι σίγουροι ότι θα την επιβάλουν άναρχα, με όποιο κόστος, οι χιλιάδες «αγανακτισμένοι» και προδομένοι, που άρχισαν ήδη να κατακλύζουν τις πλατείες της χώρας μας. Μιας κυβερνήσεως με συμφωνημένο απ’ την αρχή εθνικό πρόγραμμα, που για την υλοποίησή του θα πρέπει να της παραχωρηθούν ηυξημένες εξουσίες, ακόμα και με αναστολή άρθρων του συντάγματος αν χρειασθεί. Μιας κυβερνήσεως, που θα παραμείνει για όσο χρειασθεί,  αποδεκτής απ’ το  λαό, που δεν θα νοιάζεται για το πολιτικό κόστος, επιφορτισμένης να λάβει τα απαραίτητα οικονομικά και θεσμικά μέτρα για να λύσει κατά προτεραιότητα, μια για πάντα με δημοψήφισμα, το πολιτικό μας πρόβλημα, με μια γενναία και ριζική αναθεώρηση του συντάγματος.

«Ενός έστι χρεία» είπε ο Ιησούς στην μεριμνούσα  και τυρβάσουσα περί πολλά Μάρθα.

 Απ’ αυτό το ένα λοιπόν  πρέπει ν’ αρχίσει η αναθεώρηση. Τον τρόπο  εκλογής και επιλογής των πάσης φύσεως αιρετών, που όπως περιγράφει ο Πλάτων στο βιβλίο του «Πολιτεία» πρέπει να εκλέγονται εις το πενταπλάσιον  και εξ αυτών δια κλήρου να επιλέγονται αυτοί που θα μας εκπροσωπούν.  Επιλογή  χωρίς μονιμότητες,  δουλείες και αγωνία για την επανεκλογή. Η επιλογή λοιπόν δια κλήρου, πράγμα άλλωστε που είχε υιοθετηθεί και στη αρχαία Αθήνα για πολλά αξιώματα,  θα σπάσει τον  άθλιο δεσμό των υποψηφίων μεταξύ των χρηματοδοτών αφ’ ενός, των ψηφοφόρων και του κόμματος αφ’ ετέρου. Αυτή τη κατάρα του πολιτικού συστήματος, που σύρεται αποκλειστικώς από το πολιτικό κόστος και ακυρώνει τη δημοκρατία.

Αυτό  εγκαίρως εντόπισε και αναφέρει  ο Αριστοτέλης στο βιβλίο του «Πολιτικά»: «Δημοκρατία έχουμε όταν η εξουσία αναδεικνύεται με κλήρο.  Όταν  αναδεικνύεται με εκλογές δεν έχουμε Δημοκρατία».

Αυτή και μόνον η επαναστατική αλλαγή αρκεί για να ανατρέψει οριστικά  το σάπιο πολιτικό σύστημα που βιώνουμε, το οποίο αναπαράγει ως εκμαγείο τις ίδιες πολιτικές και πολιτικούς που προαναφέραμε. Αυτή πρέπει να είναι η επιλογή μας, διότι όπως μας θυμίζει ο Στάνισλαβ Λεμ «στη ζωή δεν υπάρχουν λύσεις, παρά μόνον επιλογές». Επιλογές κρίσιμες για μας και τα παιδιά μας.

«Στην απαισιοδοξία της γνώσεως ας αντιτάξουμε την αισιοδοξία της βουλήσεως» μας προτρέπει  ο Αντόνιο Γκράμσι στα «τετράδιά» του. Ας αφουγκρασθούμε την κραυγή του, πριν τα γεγονότα  μας ξεπεράσουν. Μπορούμε και αξίζει, όποιο κι αν είναι το τίμημα.  Ο εισαγγελέας της  ιστορίας θα κρίνει επιεικώς τη όποια  συνευθύνη μας στον εθνικό ξεπεσμό.

Έρρωσθε. Ουκ είθισται τοις Έλλησι προσκυνέειν.  Έσσεται ήμαρ!

Τρίπολις 28-5-11