“Ενας Χρόνος σαν και Σήμερα” * Μήνυμα από Vervena.Net
1 Μαρτίου, 2011
“Eκπρόσωπος της Ομογένειας” * Απάντηση Αδελφότητας από Τάσο Κρητικο
3 Μαρτίου, 2011Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4 /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;}
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΒΕΡΒΕΝΑΣ-ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
( 2Ο μέρος)
Του Γιώργου Καπράνου
1- Εισαγωγικά
Το ελληνικό χωριό μέχρι και τη δεκαετία του εξήντα ,ήταν η ψυχή της ελληνικής κοινωνίας.
Η πόλη απ΄ την άλλη ήταν ανέκαθεν η πηγή του πολιτισμού.
Σήμερα και τα δύο αυτά κοινωνικά κέντρα αντιμετωπίζουν μεγάλες προκλήσεις.
Ο αγροτικός πληθυσμός που στις αρχές του 1900 αποτελούσε το 90% του πληθυσμού σήμερα έχει γίνει αστικός πληθυσμός, με όλα τα θετικά ή αρνητικά που γέννησε αυτός ο βίαιος και ριζικός μετασχηματισμός.
Από τη μια μεριά ζήσαμε την εγκατάλειψη της υπαίθρου και την αλλαγή της εικόνας του χωριού που ξέραμε, και από την άλλη τη δημιουργία δυο μεγάλων πόλεων που και σ΄ αυτή την περίπτωση δεν έχουν καμία σχέση με την εικόνα των πόλεων που γνωρίζαμε.
Το χωριό στη δεκαετία του ΄60 χάνει απότομα το κοινωνικό του πρόσωπο και η πόλη ξαφνικά γεννιέται ως ο φυσικός φορέας κοινωνικής, οικονομικής άρα και πολιτισμικής δραστηριότητας.
Εάν δεν γίνει, έστω και τώρα ένας σχεδιασμός για το ελληνικό χωριό και την ελληνική πόλη του μέλλοντος, είμαι σίγουρος –δυστυχώς -πως η Ελλάδα θα γίνει το μοναδικό κράτος στον κόσμο που ο πληθυσμός της θα κατοικεί μόνο σε δυο πόλεις. Σενάριο τρελό… ,αλλά ο χρόνος εύχομαι να με διαψεύσει.
Είναι όμως θέμα μόνο της Πολιτείας ;
Ασφαλώς όχι .Η αναγέννηση της υπαίθρου και το ζωντάνεμα των χωριών μας είναι και θέμα της κοινωνίας των πολιτών. Θέλει εγρήγορση, αφύπνιση και πίεση μέσα από όσα ο νέος Ο.Τ.Α προβλέπει στην διευρυμένη περιφέρεια.
2- Η τύχη του «παραδοσιακού » χωριού ΒΕΡΒΕΝΑ Κυνουρίας, μέσα στον κοινωνικό μετασχηματισμό που ζούμε.
Η Βέρβενα δεν είναι παραδοσιακό χωριό σύμφωνα με όσα προβλέπει το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα που εκδόθηκε το 1978.Όχι πως στερείται των κριτηρίων της μοναδικότητας, της αντιπροσωπευτικότητας και της αισθητικής. Τα έχει όλα αυτά και το σπουδαιότερο είναι πως οι κάτοικοι του χωριού ,χωρίς ειδικές γνώσεις, χωρίς το φόβο του νόμου, προστάτευσαν από ένστικτο και εσωτερική αισθητική παρόρμηση κάθε στοιχείο που υπήρχε σ΄ αυτό , χωρίς να αλλοιώσουν την αυθεντικότητά του..
Τα δύσκολα χρόνια πέρασαν. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε τον άνθρωπο της πόλης να γοητεύεται και πάλι από το χωριό και να αναζητά την γνωριμία του, την επαφή του και πολλές φορές την επιστροφή σε αυτό, εάν οι συνθήκες το επιτρέπουν.
Η σημερινή εικόνα της Βέρβενας παραμένει ικανοποιητική.
Όταν την κοιτάζει κανείς από τα ψηλά( Μεγάλο Βράχο), διαπιστώνει πως πρόκειται για ένα υπέροχο, όμορφο χωριό ενταγμένο με σοφία στο βραχώδες και πετρώδες αρκαδικό τοπίο, με υποδειγματική πολεοδομική συγκρότηση και εξαιρετική αρχιτεκτονική.
Όταν την περπατάς, μαγεύεσαι. « Δρομάκια πεντακάθαρα, τα σπίτια περιποιημένα, γεμάτα λουλούδια , σκάλες ,δρόμοι και δρομάκια αποπνέουν ΕΡΩΤΑ,ΑΓΑΠΗ,ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ. Σε όποιον το (χωριό) επισκέπτεται του προσφέρει πολιτισμική παιδεία» έγραφε η φίλη Θηρεσία το 1999, γοητευμένη απ ΄ όσα έβλεπε και βίωνε.
Και γεννιούνται τα ερωτήματα:
-Η Βέρβενα είναι ένα χωριό που δεν έχει ανάγκες;
– Το χωριό δεν χρειάζεται άλλα έργα και υποδομές ;
-Για να είναι έτοιμο στο αύριο που έρχεται με ταχύτατους ρυθμούς ,μας φτάνουν αυτά που έχει;
Απαντούμε πως όχι.
΄Εχει πολλές ελλείψεις ,αλλά όλα πρέπει να γίνουν με αργά και προσεχτικά βήματα.
3- ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;
–Χρειάζεται να γίνει κατ΄ αρχήν συνείδηση η ανάγκη τουλάχιστον δεκαετούς συνολικού προγραμματισμού αναμόρφωσης και ανάδειξης του χωριού με τους παρακάτω στόχους:
· Να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα σε αυτό που λέμε «δημόσιο χώρο», ως κοινό αγαθό και πρωταγωνιστή της τελικής εικόνας του χωριού.
(Ανάπλαση της «Καμάρας», του Τοπίου Μ.Βρύση- Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, του δρόμου Καμάρας-Βρύσης και της Πλατείας του χωριού). Και τούτο γιατί ο δημόσιος χώρος και τα δημόσια κτίρια ,προσφέρουν στη δημόσια αισθητική του χωριού. Ο κάθε τόπος έχει τη δική του ταυτότητα. Σε αυτή την ταυτότητα το σημαντικό μερίδιο το έχει ο δημόσιος χώρος και τα δημόσια κτίρια. Γι αυτό χρειάζεται συζήτηση , να ακουστεί του καθενός η γνώμη για κάθε σημαντικό έργο πριν εκτελεστεί. Στην Ελλάδα ,αν δεν κάνω λάθος ,γεννήθηκε η δημοκρατία και ο διάλογος, εμείς γιατί τα αρνούμεθα; «Κάποιος δεν είχε άνθρωπο να ρωτήσει και ρωτούσε το ραβδί του»…
· Να εκπονηθούν μελέτες και να κατατεθούν άμεσα στο Δήμο Βόρειας Κυνουρίας για να κερδίσουμε χρόνο (και χρήμα).
· Να εφαρμοσθεί κάθε νόμος με αυστηρότητα στις εκάστοτε ΄΄ιδιωτικές ΄΄ και Δημοτικές παραβάσεις. Να θεωρούμε τις ειδικές διατάξεις των Νόμων που προστατεύουν τα χαρακτηριστικά του παραδοσιακού μας χωριού ως βήμα προόδου και όχι εμπόδιο και τροχοπέδη.
· Κάθε έργο να γίνεται στα πλαίσια της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και να μη δίνεται ΄΄ εν λευκώ ΄΄ σε κάθε τυχαίο αρχιτέκτονα .(Διαθέσιμα τοπικά υλικά-Πέτρα, ξύλο-,Κλιματολογικές συνθήκες κτλ).
· Σεβασμός των υπαρχόντων δημοσίων κτιρίων-έργων τέχνης. (Σχολεία, Εκκλησίες, Πυργόσπιτα κτλ).
Προσοχή ειδικά στις εκκλησίες του χωριού ,γιατί είναι μνημεία .Οι χριστιανοί στο διάβα τους μέσα στο χρόνο πρόσθεταν καινούρια αρχιτεκτονικά στοιχεία στους υπάρχοντες ναούς, όταν χρειάζονταν. Πάντα όμως προσπαθούσαν να κρατούν το πνευματικό τους πιστεύω αν και χρησιμοποιούσαν τις νέες τεχνολογίες. Ποτέ όμως δεν έκαναν αυθαίρετες πομπώδεις προσθέσεις αρχιτεκτονικών μελών (Κτίσιμο ενός καμπαναριού, Τοποθέτηση κεράμων αντί πλακών και το αντίστροφο, τοποθέτηση ξένων υλικών στο οικοδόμημα)που να προσβάλλουν το αρχικό οικοδόμημα-έργο τέχνης.
Αυτό το έκαναν οι Μωαμεθανοί στις εκκλησίες μας μετά την άλωση.
· Και με τη θετική εξέλιξη στην υπόθεση του κληροδοτήματος Γκαύρου εύχομαι συγχαρητήρια σε όλους όσους βοήθησαν και σωστές αποφάσεις στο μέλλον για δημιουργία ενός έργου σημείου αναφοράς για την βερβενιώτικη κοινωνία και όχι μόνο. Μακριά από τυχοδιώχτες, άρπαγες και αεριτζήδες.
· Στη συνέλευση του σχολείου ακούστηκε η πρόταση : «Διαπλάτυνση του δρόμου μπροστά στον Ι.Ν. Παναγίας.»
Καταθέτω την άποψή μου:
Αυτό το καταπληκτικό οικοδόμημα νομίζω πως «δε βολεύεται» ,μέσα στο τοπίο που επέλεξαν οι πρόγονοί μας να το τοποθετήσουν. Μια εκκλησία, ένα δημόσιο κτίριο δεν επιτρέπεται να κτίζεται όπου βρεθεί κάποιος ελεύθερος χώρος, αλλά εκεί που του αρμόζει(σεβασμός και προς το οικοδόμημα, αλλά και προς τους ευεργέτες που έκαναν τη νύχτα μέρα για να κτιστεί).
Η εκκλησία της Παναγίας είναι απομονωμένη. Άρα πρέπει να δημιουργήσουμε κίνητρα κίνησης-περάσματος των κατοίκων ,αλλά και των επισκεπτών-τουριστών αύριο, ώστε να ακτινοβολεί την ταυτότητά της και την αξία της ως οικοδόμημα( μνημειακό και θρησκευτικό). Εάν δε απέναντι από την κεντρική σκάλα δημιουργηθούν από το δρόμο και άλλα 5-6 σκαλιά το οικοδόμημα θα αναδειχθεί ακόμα περισσότερο.
Η εκκλησία της Παναγίας(έργο ανθρώπων)και ο Μεγάλος Βράχος(έργο της φύσης) επειδή είναι σημαντικά ,στο πέρασμα του χρόνου γίνανε σημεία αναφοράς του χωριού μας.
· Κάθε ενέργειά μας από δω και πέρα να είναι συνειδητή και με μοναδικό στόχο το καλό του χωριού μας.
· Να επαναδραστηριοποιηθούν όλοι οι Σύλλογοι. Να διοργανώνουμε πολιτιστικές εκδηλώσεις καθόλη τη διάρκεια του έτους και μια πολιτιστική εβδομάδα πριν τον Δεκαπενταύγουστο με τίτλο΄΄ Αυγουστιάτικα φεγγάρια ΄΄ ή με την παλιά ονομασία ΄΄ ΚΝΑΚΕΑΤΕΙΑ΄΄.
Με πλούσια θεματολογία .(Αυτά θα τα κουβεντιάσουμε μεταξύ μας σε μια κοινή διασυλλογική συνάντηση).
Για να πάψουμε κάποτε να αναρωτιόμαστε για το ποιος φταίει:
«- Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
– Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
– Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
– Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα!
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Και θα έρθει ! Με εκτίμηση προς όλους Βέρβενα 19 Φεβρουαρίου 2011
