«28η Οκτωβρίου» και το ΕΠΟΣ του ΄40».
«Εθνική Συνείδηση – Μπέσα για Μπέσα και Ελληνικό Φιλότιμο».
Έχουν παρέλθει εκατόν ενενήντα (190) χρόνια από την Εθνική Παλιγγενεσία του 1821 και εβδομήντα ένα (71) από το Έπος του ΄40.
Κατά την Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης το 2009 ένας βουλευτής και τέως υπουργός του τότε κυβερνώντος κόμματος είχε πεί ότι: «Το νόμιμον είναι και ηθικόν». Οι πατέρες του Έθνους με τους νόμους που ψήφισαν, έκαναν το νόμιμον και ηθικόν, π.χ. ΠΑΡΑΓΡΑΦΕΙ υπουργικών και Πρωθυπουργικών Αδικημάτων που σάπισαν την Ελλάδα. Πιστεύω ακράδαντα ότι: «Το Δίκαιον είναι και Ηθικόν».
Στηριζόμενος στην παραπάνω ρήση θα προσπαθήσω αποδείξω ότι: «Το Δίκαιον που είναι και Ηθικόν» πρέπει να λέγεται γιατί μέσα σ’αυτό εμπεριέχεται η Αλήθεια την οποία οφείλουμε να υπηρετούμε και σύμφωνα με το τελευταίο άρθρο του Συντάγματός μας.
Από το 1821 μέχρι τις ημέρες μας υπήρξαν τηλαυγείς φάροι ανθρώπων μέγιστου διαμετρήματος με υπέρμετρη εθνική συνείδηση – μπέσα και Ελληνικό φιλότιμο που ανέστησαν και έσωσαν την Ελλάδα.
Αξίζει ν’ αναφέρω μερικές σταγόνες φάρων μέγιστου βεληνεκούς δειγματολογικά στο ιστορικό διάβα.
Αναστήθηκε η Ελλάδα και αποτίναξε τον τούρκικο ζυγό χάριν σε άξιους Ταγούς και στην Αυτοθυσία και αυταπάρνηση των Ελλήνων με το « Καλλίτερα μιας ώρας Ελεύθερη Ζωή παρά Σαράντα Χρόνια Σκλαβιά και Φυλακή» , όπως εύστοχα τραγούδησε ο βάρδος της λευτεριάς, Ρήγας Φεραίο.
Οι Μπέηδες της Μάνης, Ο Γέρος του Μωριά, που παρά τις φυλακίσεις στάθηκε πραγματικός στρατηγός και με το «Θάνατος στους προσκυνημένους « κατόρθωσε στην πιο κρίσιμη στιγμή της επανάστασης ν’ αναπτερώσει και εμψυχώσει το καταπτοημένο ηθικό των Ελλήνων.
Ο Καραισκάκης στην Ρούμελη, Τσαβλαδαίοι στο Σούλι, Μιαούληδες και Κανάρηδες στα νησιά, κράτησαν άσβεστη την θρυαλλίδα της μεγάλης έκρηξης στις ψυχές του επαναστατημένου Έλληνα και ανάστησαν την Ελλάδα.
Ξεπερνώ τους ένδοξους πολέμους του ΄12 και ’13 καθώς και την Μικρασιατική καταστροφή και φτάνω στο Έπος του ΄40 που τώρα γιορτάζουμε.
Εάν κανείς διαβεί τον δρόμο που οδηγεί στην Κακαβιά θα συναντήσει το Καλπάκι. Εκεί υψώνονται αγέρωχα τρείς (3) ανδριάντες που ευτυχώς η «Μεγάλη και πραγματική Δημοκρατία» δεν κατεδάφισε όπως τόσα και τόσα άλλα έχει κατακρημνίσει.
Είναι οι ενσαρκωτές και στηλοβάτες του Επους του ΄40.
Είναι αυτοί που τόλμησαν ν’υψώσουν το περίτρανο «ΟΧΙ» στην καθημαγμένη Ευρώπη που έβγαζε τον επιθανάτιο ρόγχο της και να κάνουν υπερήφανους τους Έλληνες. Ιωάννης Μεταξάς – Πρωθυπουργός, Αλέξανδρος Παπάγος – Στρατάρχης και Γεώργιος Β’ – Βασιλεύς.
Οι τρεις (3) αυτές φυσιογνωμίες κατόρθωσαν να συσπειρώσουν τους Ελληνες «Σαν έναν άνθρωπο» και να χτυπήσουν τον Αξονα αν και υπήρχε μια Ελλάδα που οι πληγές της από το μικρασιατικό «Τσουνάμι» της προσφυγιάς δεν είχαν επουλωθεί, να γράψουν τις πιο χρυσές σελίδες, στις Δέλτους της Σύγχρονης Ιστορίας μας.
Ο δικτάτορας Μεταξάς αν και Γερμανόφιλος, είχε γνήσια Ελληνοχριστιανική συνείδηση. Είχε κατορθώσει να συσπειρώσει τους Ελληνες, να τους προετοιμάσει ψυχικά και να ξεπηδήσει στις 28 Οκτωβρίου το ΟΧΙ για το «Εύδαιμον το Ελεύθερον…». Επάνδρωσε την ψυχή του Έλληνα με σθένος και τα πρόσωπα των γονιών μας παράτο κρύο, την βροχή και την ψείρα, να θεωρήσουν τον πόλεμο παιχνίδι και με το χαμόγελο στα χείλη και με τα τραγούδια της μεγάλης αοιδού τους έπους του ’40 – Σοφίας Βέμπο – να ξεδοντιάσουν και να ξεφτιλίσουν τον Αξονα.
Θωράκισαν όμως και την άμυνα της χώρας. Αξίζει την θυσία να επισκεφθεί κανείς τα Ελληνο-βουλγαρικά σύνορα και ν’ αντικρύσει την «Γραμμή Μεταξά». «Μέγιστο θαύμα τα οχυρά!». Τέτοια θωράκιση που κράτησε την Γερμανική μπότα, παρά την βοήθεια των βουλγάρων κομιτατζήδων τρεις και πλέον μήνες. Η καθυστέρηση αυτή των Γερμανών έκρινε την τύχη του πολέμου και την νίκη των συμμάχων.
Οι Έλληνες ακάθεκτοι σκαρφάλωναν τις οροσειρές της Πίνδου με την λόγχη ανά χείρας και με την ιαχή «ΑΕΡΑ» ελευθέρωσαν το Αργυρόκαστρο, Χείμαρα, Πρεμετή, ‘Αγιοι Σαράντα κ.λ.π.
Το Έπος του ΄40 έκανε υπερήφανους τους Ελληνες, Τρομερούς στους Εχθρούς και Σεβαστούς στους φίλους. Είναι γνωστά τα λόγια του Τσώρτσιλ, του ραδιοφωνικού σταθμού της Αμερικής και των Ρώσων. Ο πρώτος είπε: « Οι Έλληνες είναι Ανώτεροι από τους Ηρωες». Η Αμερική: « Και ένας αιώνας να εδίδετο προθεσμία, η απάντηση θα ήταν η ίδια ΟΧΙ. Ζήτω η αιώνια Ελλάδα» και τέλος οι Ρώσοι: «Σας προσκυνούμεν ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε».
Δίπλα στους ανδριάντες υπάρχει Πολεμικό Μουσείο με υλικό των φαντάρων που πολέμησαν , καθώς και πολεμικές ταινίες σχέσιν έχουσες με το Επος του ΄40.
Αφήνω την περίοδο του εμφυλίου και της χούντας του Παπαδόπουλου και έρχομαι στις ημέρες μας στην Μεταπολίτευση. Στην γενιά του Πολυτεχνείου που το 75% των Εθνοπατέρων κυβέρνησαν την Ελλάδα. Άνθρωποι μικρού διαμετρήματος. Θυμηθείτε το Ευχαριστώ στους Αμερικάνους για τα τρία αδικοχαμένα παλικάρια που χάσαμε στα Ίμια, μαζί και τα νησιά.
Αναλογισθείτε τον ίδιο τον πρωθυπουργό που όταν μετέβη στον Πλανητάρχη Μπους έβγαλε κέρματα του ευρώ από την τσέπη του παντελονιού του, σαν να ήταν μικρό παιδί που παίζει βόλους, για να δείξει ότι έβαλε την Ελλάδα στην ΟΝΕ και την φανέλλα των Ολυμπιακών αγώνων από νάιλον σακούλα του σουπερ- μάρκετ. Είναι κανεί να πάρει σοβαρά τέτοιες πυγολαμπίδες;
Οι μετέπειτα δύο πρωθυπουργοί επεδίωξαν με τις κουμπαριές και τα χαμόγελα και τις ζεμπεκιές να λύσουν τα εθνικά θέματα με τους Τούρκους Σπαχίδες, τους Σκοπιανούς και τους Τσάμηδες.
Τι έδωσαν οι εμπνευστές της μεταπολίτευσης και γενικά του πολυτεχνείου για να τονώσουν το Εθνικό φρόνημα των Ελλήνων; Την οικονομική εξαθλίωση του Ελληνα στον ίδιο Δυνάστη του ΄40.
Ξεφτίλισαν την Εθνική μας υπερηφάνεια. Ονόμασαν τον Έλληνα «διεφθαρμένο», ενώ αυτοί ήσαν διαφθαρμένοι. «Κοπρίτες» είπαν τους Ελληνες και «ένοπλες δυνάμεις μη αποδοτικές». «Τιτανικό» ονόμασαν την Ελλάδα και τη γέμισαν με χρέη, με φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια και τέλος Ελληνα χωρίς Πατρίδα. Ζήτουλα υποθηκευμένο και ρεντίκουλα των ξένων. Ηρωες του ΄40 καμαρώστε τ’ απομεινάρια σας!!
«ΖΗΤΩ το ΕΠΟΣ του ΄40»
και ολοι οι Ηρωες των ιστορικών μας εποχών που είχαν Εθνική Συνείδηση, Μπέσα και Ελληνικό φιλότιμο και ας μην ξεχνούμε τα λόγια
του Γέρου του Μωριά:
« ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ»
Ευχαριστώ για την δημοσίευση
Κ.Καραματζιάνης
Συν/χος Εκπ/κος
